Op de grond, maar nog niet verslagen: Muzee en Crossing Border gaan knokken voor hun geld

Jeroen van der Wiel zag ‘m even niet aankomen. Verbijsterd is de interim-directeur van het Scheveningse Muzee over het ‘snoeiharde’ advies van de Haagse cultuurcommissie. Het museum annex cultuuranker, dat in het huidige kunstenplan van de gemeente Den Haag nog 411.000 euro subsidie per jaar krijgt, is kennelijk geen euro meer waard.

Het museum is volgens de commissie ‘ouderwets, weinig informatief, laat staan (inter)actief’. Muzee fungeert vooral goed als ‘ontmoetingsplek waar oudere bewoners graag terugblikken op het roemruchte verleden van Scheveningen’. Maar dat is echt te weinig om Muzee opnieuw een meerjarige cultuursubsidie te geven, zo heet het. 

‘Onbegrijpelijk’, vindt directeur Jeroen van der Wiel. ,, De commissie vindt ons te weinig stadsdeeloverstijgend. Nou, wij waren de initiatiefnemers van ‘Feest aan Zee’, dat in totaal maar liefst 5,6 miljoen bezoekers wist te trekken. Ga ons nou niet zeggen dat we te weinig samenwerken,  of dat we te veel met onszelf bezig zijn, hier in Scheveningen.”

Ook stapt de commissie volgens hem te gemakkelijk over positieve zaken heen. Zo is Muzee met 6,5 fte aan betaalde krachten heel kostenefficiënt. ,,Ook hebben we tachtig vrijwilligers en halen we 50 procent van onze inkomsten zelf binnen.”  

Na de verbijstering van het eerste moment, volgt de strijdbaarheid. Directeur Van der Wiel belooft dat hij alles uit de kast gaat halen om het tij alsnog te keren. ,,We gaan heel Scheveningen..., wat zeg ik:  we gaan heel Den Haag mobiliseren.”

Ook organisator Michel Behre van het internationaal gerenommeerde Crossing Border begint een beetje bij te komen van het slechte nieuws. ,,Ik heb slecht geslapen, ik was in shock”, zegt hij  over het nul-euroadvies van de commissie.

De klap kwam uit ‘een dode hoek’, vertelt Behre. Het gaat volgens hem net zo lekker met het literaire festival, dat niet alleen veel publiek maar ook 250 uitgevers uit 14 landen naar Den Haag trekt. De kritiek van de commissie vindt hij vaag. Zo zou het festival te afhankelijk zijn van subsidie. ,,Maar we halen een flink deel van de inkomsten zelf binnen.”

Volgens de commissie werken de twee internationale literaire festivals in Den Haag (naast Crossing Border ook Winternachten) niet goed samen. En het lijkt erop alsof er nu een harde keuze tussen de twee is gemaakt. Behre:  ,,Laten we toch vooral blij zijn dat Den Haag twee van zulke internationaal gerenommeerde, literaire festivals in huis heeft.”  

Ook hij zal ‘alles op alles zetten’ om zijn festival in Den Haag te behouden. Allereerst natuurlijk via de Haagse politiek, die straks het uiteindelijke oordeel gaat vellen over de cultuuradviezen.  Andere ongelukkige subsidieaanvragers uit de cultuursector als Today’s Art, De Dutch Don’t Dance Divison, Museum Bredius en Het Diamant Theater gaan dat ongetwijfeld ook doen. 

Zoals het Zuiderparktheater, dat al druk bezig is vrijwilligers, partners en wijkbewoners te mobiliseren tegen het besluit om het enige openluchttheater in Den Haag geen geld meer te geven. Bestuurslid Nachet Louchahi en interim-directeur Siegfried Poeran zijn ‘met stomheid geslagen’.

,,Het advies was heel onwerkelijk om te lezen”, zegt directeur Poeran. ,,De commissie zegt eigenlijk dat je niet voldoet.” Ten onrechte, is zijn stellige overtuiging: ,,In ons theater kunnen ruim 1100 mensen van podiumkunsten genieten. Qua grootte behoren we tot de top van Den Haag en regio maar qua subsidie staan we ergens onderaan, tussen de veel kleinere organisaties.  En daarmee heeft de adviescommissie  volgens ons geen rekening gehouden.”

Wat ook steekt, is de opmerking dat het Zuiderparktheater z’n diversiteitsplannen beter moet uitwerken. Het theater staat in een van de meest gemêleerde en arme wijken van de stad. Het publiek dat op de voorstellingen afkomt, spreekt vele talen. De vrijwilligers zijn de Hagenaars uit de wijk zoals je ze overal tegenkomt, divers tot op het bot.

,,Dat diverse zit in ons dna”, zegt Louchahi. En Poeran vult aan: ,,Als wij andere directeuren en bestuurders tegenkomen in cultuurland, dan zien we vooral witte mensen. Als het om diversiteit gaat, lopen we als theater jaren voor.”

De geschokte reacties op het cultuuradvies stromen binnen. Op Facebook, uit de wijk, maar ook via de politiek. ,,Het voelt nog steeds alsof we in een nare droom verkeren”, zegt Poeran. ,,Maar we geven niet op. We gaan de strijd aan.”