Toen ze het nieuws van alleen al een nominatie voor de Gouden Notekraker vernam, dacht ze aan een gevalletje van 'spam'. Maar het was dus gewoon waar. Zoals het ook gewoon waar was dat ze de jaarlijkse prijs door en voor uitvoerende artiesten vorige week won. Waarmee de 42-jarige Portugese zangeres veel bekendere collega's als Waylon, Ronnie Flex en de rockers van Di-rect het nakijken gaf.

Wat is het haar waard, die vakprijs? Een week na de uitreiking van de vakprijs, in een café in Rotterdam, haar woonplaats sinds 16 jaar, hoeft ze over die vraag niet lang na te denken. Het is vooral de erkenning, waardoor ze geraakt wordt. Erkenning voor een buitenlander goedbeschouwd, die haar liedjes ook nog eens zingt in een vreemde taal, het Portugees. In haar eigen woorden: ,,Het wordt me kennelijk door mijn collega's gegund. Want zo voelt het: als een innige omhelzing door de muzikale familie in dit land.''

Wie aan Portugese muziek denkt, denkt aan fado, weemoedig stemmende liedjes over personages die het leven niet cadeau hebben gekregen. Een kleine twee eeuwen geleden ontstaan in achterafkroegen in Lissabon en qua sfeer verwant aan de Amerikaanse blues en - dichter bij huis - de smartlappen van de Amsterdamse Jordaan.