Ruige zee en extreme hitte: Slats en Wiedmer roeien in recordtijd Atlantische Oceaan over: ‘Loodzwaar’

Bijna 5000 kilometer lang zagen ze af op de oceaan. Extreme hitte, aanvallen van tonijnvissen en een ruige zee. Bijna alles maakten ze mee. Toch slaagden Slats en Wiedmer erin om de race van de Canarische eilanden naar Antigua te winnen.

,,Het is echt bijzonder wat we hebben gedaan’’, zei Slats toen hij aanmeerde in de haven van Antigua. Terwijl de meeste andere boten met vier mensen roeiden, waren Wiedmer en Slats met hun tweeën toch het snelste van iedereen. Ze vestigden zelfs een wereldrecord: nog niet eerder roeide een duo zo snel de oceaan over. ,,We zijn als team tijdens de race echt naar elkaar toe getrokken. Op de moeilijke momenten trokken we elkaar er doorheen.’’

’

Als fervent oceaanzeiler is Slats wel wat gewend en hij roeide drie jaar terug al een keer in zijn eentje de oceaan over. En toch was ook deze overtocht voor hem een zware beproeving. ,,De laatste nacht hebben we aan één stuk door geroeid’’, zei Slats. ,,Toen ik op de kant stapte, bewoog de bodem voor mijn gevoel nog steeds heen en weer. Ik kon bijna meer niet op mijn benen staan.’’

Ook Kai Wiedmer, die met Slats meeging op dit bijzondere avontuur, had het zwaar te verduren: ,,Het zwaarste vond ik dat ik na elke slaapshift wakker moest worden en weer moest beginnen met roeien. En mijn lichaam opnieuw vroeg om alles te geven. Gelukkig hadden we hard getraind en waren we er goed op voorbereid. Zo heb ik er bijna geen blaren aan over gehouden.’’

32 dagen hadden Slats en Wiedmer nodig om van La Gomera naar Antigua te roeien. Maar dat ging niet vanzelf: ,,Het was superzwaar’’, vertelde Slats, tevens een aannemer uit Wassenaar. ,,Normaal gesproken zijn er nu veel passaatwinden en heb je de wind in de rug. Dan ben je er zo. Maar wij hadden vanaf dag elf al geen wind. Het leek net alsof die boot vol met bakstenen lag. Ik moest zo aan mijn lijf trekken en alles deed pijn. Mijn handen, mijn rug en mijn lippen. En die hitte, die was niet te doen. We smolten bijna, zo warm was het.’’

,, Op zo’n moment gaat je lichaam protesteren en zeggen je hersenen constant stop, je kunt niet meer. Maar als je daar doorheen gaat, dan raak je die pijn weer kwijt. De oceaan over roeien is niet fysiek, maar vooral mentaal zwaar. Ik ben niet de beste sportman op aarde, maar ik ben wel goed in doorzetten. En als het even vervelend was, dan maakten Kai en ik een paar flauw grappen en moffelden we zo die misère weg.’’

Toch is zo’n roeitocht over de Atlantische Oceaan niet alleen maar kommer en kwel. Op andere momenten kon Slats er intens van genieten: ,,Ik ben al negen keer de oceaan overgestoken, maar ik heb nog nooit zoveel vissen gezien. Tonijnvissen, orca’s en walvissen. Ze zwommen voortdurend om onze boot heen en die tonijn zwom er soms zelfs tegenaan. Dat maakt deze sport ook zo mooi. Het is zo’n gevecht tegen de elementen. Op een gegeven moment zat ik in mijn eentje met windkracht 8 buiten en het regende keihard. Waar ben ik aan begonnen, dacht ik. En tegelijkertijd was ik zo in mijn element. Ik had op geen andere plek willen zijn.’’

De laatste dagen had het duo de wind wel mee en werden de mannen zo richting Antigua gestuwd. Terwijl ze al bijna 5000 kilometer geroeid hadden, slaagden ze er toch in om zo’n 100 nautische mijl per dag af te leggen en trokken ze de winst naar zich toe. Met hun roeitocht hebben de twee mannen geld opgehaald voor de strijd tegen kinderkanker. Slats zijn moeder overleed vorig jaar aan kanker en als ode aan haar heeft zijn boot ‘Maria’ genoemd. Het geld wat ze hebben opgehaald gaat naar de Maarten van der Weijden Foundation.