Richard de Mos doet open. De grote winnaar is net wakker. Kleine oogjes, bril een tikje scheef, nog niet helemaal aangekleed en tandenborstel tussen de kiezen. ,,Sorry, het is een beetje laat geworden vannacht.'' Van de stem is weinig over. Met een glimlach: ,,Jaaa, dat komt door het praten tijdens de campagne.''

En misschien ook een beetje door het meeblèren met de hymne O 0 Den Haag, die op standje tien door danscafé Danzig schalde tijdens de verkiezingsnacht. De triomferende Groep de Mos vierde daar hossend en zingend haar grote moment.

Aan de keukentafel begint deze ochtend het besef te komen: de gro-te missie is geslaagd. ,,We hebben zes jaar lang keihard gewerkt, we waren overal. Ze hebben me weggezet als Gekke Henkie, maar Gek-ke Henkie zit nu mooi met negen zetels in de raad.''

De deurbel gaat: EenVandaag. ,,Heel eventjes maar.'' Tuurlijk, dat doet-ie graag. De telefoon gaat: Radio 1. ,,In de studio in Hilversum? Nee, dat red ik niet. Telefonisch? Ja, prima, doen we dat.''

Een bloemist brengt een groot boeket, een buurman feliciteert De Mos. Op zijn telefoon scrollt hij door een oneindige lijst berichten: ,,Kijk nou joh, er komt geen einde aan.'' Circus De Mos is geopend.

Media smullen van het politieke sprookje in Den Haag. De Mos is aan zet voor de formatie, maar ook gesloopt. De 'ombudsman' loopt op zijn laatste benen na een campagne van maanden - of naar eigen zeggen jaren. De controlfreak doet heel veel werk zelf.

,,Dat is ook mijn kracht, dat weet ik'', zegt hij. Maar z'n vriendin trapt op de rem. ,,Ik heb haar beloofd: dit weekeinde gaan we er even tussenuit. Even naar de heuvels in Limburg.'' De chauffeur - ook een kandidaat van De Mos - tikt op zijn horloge: ,,Richard, we moeten echt gaan.''

Een beetje brak en onwennig lopen tien leden van Groep de Mos naar een geïmproviseerde fractiekamer in het IJspaleis, een pelotonnetje tv-camera's tegemoet. Nieuwsuur, Hart van Nederland, EenVandaag: allemaal zijn ze gekomen om het Haagse fenomeen te aanschouwen. Dat laat, keurig geregisseerd, een paar minuten op zich wachten. ,,Is-ie Sinterklaas? Moeten we eerst een liedje zingen?'', klinkt het droogjes uit de zaal. Bij binnenkomst valt De Mos een klaterend applaus ten deel. En een fijn stuk overwinningstaart die de 'grote baas' zelf mag aansnijden.

Aan de landelijke pers legt de joviale partijleider uit hoe zijn partij de afgelopen jaren geworteld is geraakt in de stad, hoe hij met zijn club van trouwe supporters vier jaar lang de wijken is ingetrokken. ,,En niet eens in de vier jaar, zoals Wilders die dan even een hond komt aaien.''

Op kritische vragen reageert de kersverse Koning van het Haagse Veen met een sneer naar zijn concurrenten. ,,Ze zeggen dat ik onervaren ben. Onzin, dat heeft de VVD zo geframed'', moppert De Mos. En over de kosten van een grote reclamezuil: ,,D66 wil dan meteen weten hoe dat is betaald. Nou, met donaties, net zoals bij hen.''

Even gemakkelijk schakelt De Mos over op de modus van 'allemansvriend'. ,,En nu moeten we met z'n allen dóór, moeten we gaan sámenwerken'', zegt hij. Een jonge De Mos-kandidaat nipt ondertussen van de overwinningschampagne: ,,Beste manier om een kater te verwerken'', lacht hij.