Herstel na schouderoperatie gaat voorspoedig voor Carlijn Achtereekte, maar de tijd loopt door

Het was tijdens een gezamenlijke krachttraining in Thialf toen Achtereekte, regerend olympisch kampioen op de 3000 meter en zilveren medaillewinnares op diezelfde afstand op het WK,  haar schouder blesseerde. Gek genoeg bij een springoefening. ,,Dat vind ik leuke dingen om te doen, vanuit de kikkersprong zover mogelijk komen. Dat competitie-element vind ik wel lekker. Maar bij mijn laatste sprong ging het mis....”

Bij het terugzien van de video die ploeggenoten maakten, ziet Achtereekte zichzelf met haar armen zwaaien om zover als mogelijk te springen. ,,Daar ging het al mis en ik wist dat tijdens de sprong zelf al. Mijn schouder zat veel te laag ineens.”

Die linkerschouder zorgde al wel vaker voor wat problemen. In 2014 werd ze er al aan geopereerd en twee jaar geleden, een paar weken na de winterspelen in Zuid-Korea, schoot het gewricht ook al eens uit de kom. ,,Dat het een zwakke plek was, was wel duidelijk. Al heb ik de laatste twee jaar niet veel last gehad en kon ik alles goed trainen. Maar nu was het alsnog mis. Artsen noemden het wel een tikkende tijdbom.”

De beslissing om te opereren was nog niet direct gemaakt. ,,Dat moet je goed afwegen en overleggen natuurlijk, want het herstel kost flink wat tijd. Maar nu leek het toch wel een geschikte tijd in de zomer, al komt het winterseizoen al snel dichterbij. Ik heb intensief met de medische staf van Jumbo-Visma en met coach Jac Orie overlegd. Ik ben zelfs nog een paar dagen mee geweest naar het trainingskamp in Inzell en heb daar nog drie keer op het ijs gestaan. Wel met mijn linkerarm uit het schaatspak, want die kon ik daar echt niet in krijgen, dat was veel te pijnlijk. Ik schaatste daar met een breuk in mijn schouder.”

Na vier dagen verliet ze Inzell eerder dan de rest van de ploeg, omdat ze toch besloten tot opereren. Dat gebeurde in een kliniek in Hoofddorp. ,,De eerste dagen na de operatie had ik heel veel pijn, ik zat flink aan de morfine. Pfff, ik dacht dat ik wel tegen wat pijn kon, maar dit was echt niet te doen. Ik kon niet zitten of liggen, het was steeds zoeken naar de minst pijnlijke houding.”

Hoewel de pijn zeker nog niet is verdwenen, wil Achtereekte al wel weer aan de bak. ,,Vorige week kon ik niet veel doen, behalve wat wandelen en heel licht fietsen op een spinningbike. Maar dat viel ook nog wel tegen. Nu zit ik in zo’n tussenweek waarbij ik dat fietsen wel wil opvoeren. Het is wel zaak dat de balans tussen de verzorging van de schouders en het opstarten van de trainingen goed blijft.”

Dat ze voorlopig niet aanhaakt bij de ploeg, is wel duidelijk. ,,De naweeën van de narcose spelen nog mee en ik moet natuurlijk wel honderd procent zijn wil ik weer echt zware dingen gaan doen. Nu kan ik rustig gaan opbouwen en per dag gaan kijken hoe mijn lichaam reageert. Ik ben pas net van de pijnstilling af, maar voel me wat dat betreft steeds beter.”

,,Het is de bedoeling dat ik eind augustus weer op het ijs sta. Zelf heb ik het idee dat dat misschien wel sneller kan. Het zal allemaal wel spannend worden als ik weer op het ijs sta. Ben je dan bezig met vooral niet-vallen? Het zal wel een momentje worden, al zie ik dat met vertrouwen tegemoet. Ik heb alleen geen invloed op anderen. Kijk, buiten skeeleren zal even niet handig zijn. Op het ijs heb ik er wel vertrouwen in zo meteen.”

Gaat ze de wereldbekerkwalificatie eind oktober in Thialf halen? ,,Tja, dat is de vraag. Maar ik wil me daar ook niet op blindstaren en grote risico’s nemen. Het allerbelangrijkste is de periode eind december waar je je voor het WK kunt plaatsen. Aan de andere kant zegt Jac altijd dat ik ‘snel terug ben te krijgen’. En we moeten natuurlijk allemaal nog maar zien hoe het met corona gaat”, zegt Achtereekte.

De eerste twee wereldbekerwedstrijden staan namelijk gepland in respectievelijk Calgary en Salt Lake City. ,,En daar mogen we volgens mij nog niet eens naar toe. Er wordt over gesproken dat de wedstrijden dan alsnog hier allemaal worden verreden, maar wordt het dan een veredeld EK, of mogen de Amerikanen en Japanners wel hierheen komen? Er is zoveel onduidelijk nog. Ook over het WK volgend jaar dat in China wordt gehouden. Dat is ook nog hoogst onzeker allemaal.”

Maar voorlopig gaat het om haar herstel, zegt ze. ,,Zet mij nu maar op een fiets, want dat maakt me blij. Met mijn benen is niets mis. Ik zal wat kracht zijn verloren, maar dat heb ik vast zo terug.”