,,Nog maar drie keer. Je bent al over de helft!'' Vanaf de kant roept een partner van één van de deelnemers aan de dogsurvival naar zijn vriendin die in een stinkende sloot ligt te ploeteren. Haar trouwe viervoeter is al vier keer te water gegaan, maar heeft er nu definitief geen zin meer in. ,,Hij wil niet meer'', roept ze wanhopig naar de kant. De vrouw tilt het beestje (formaatje handtas) op, posteert dat stevig onder haar oksel en vervolgt daarna het parcours.

Raar? Welnee, voor de 400 deelnemers aan de eerste Dordtse dogsurvival was het zaterdag de normaalste zaak van de wereld. De dierenvrienden legden samen met hun huisdier een vijf kilometer lang parcours op en om sportpark Amstelwijck af. Ze moesten onder meer door tunnels kruipen, met een vlot varen, acht keer een sloot oversteken, rennen met hun hond in een kruiwagen et cetera.

De deelnemers kwamen van heinde en verre naar het spektakel, dat zijn primeur beleefde in Dordrecht. Zoals John Ladriere uit Charleroi (België) en zijn hond Lenko. Kletsnat van het zweet en het slootwater komt hij na vijf kwartier stoempen over de finish. ,,Het is heerlijk om te doen'', zegt de Belg, die drie tot vier keer per jaar aan het dogsurvivallen slaat.