Klaar is KeesOnze vaste columnist Kees Thies gaat deze maand de strijd aan met zijn nicotineverslaving. Oftewel, hij stort zich vol in Stoptober. Twee keer per week praat hij u bij.
Kees Thies
Nee, het is niet dat ik me nu, uit zelfmedelijden, een stuk in mijn kraag zit te zuipen, hoor
Al bijna twee weken ben ik 'rookvrij' en het begint allemaal wat gemakkelijker te worden. Hoe dat komt? Tja, precies weet ik het niet, maar ik denk dat het fysieke deel van de verslaving nu wel voorbij is.
Mijn lichaam is kennelijk alweer gewend aan het feit dat er geen nicotine meer binnenkomt. Alleen die geest, hè? Mijn handen, aangestuurd door mijn hersenen, zoeken nog te vaak naar dat pakje dat er niet is. Een goede kennis van me adviseerde daar tandenstokertjes voor in te zetten en héél gek... dat werkt nog ook, zo'n stukje hout tussen de lippen.
Ook mijn compensatiegedrag valt reuze mee. Nog steeds heb ik me niet vergrepen aan Engelse drop. Wél heb ik, 's avonds laat, af en toe een glaasje whisky naast me staan... voornamelijk om aan te ruiken en om van te nippen. Nee, het is niet dat ik me nu, uit zelfmedelijden, een stuk in mijn kraag zit te zuipen, hoor. Ik mag dan jarenlang a sucker for a smoke geweest zijn, maar ik heb ook de mazzel dat ik never nooit een serieuze hang naar alcohol heb gehad. Ik ga dus niet de ene verslaving voor de andere inruilen.
Wat het allerbeste helpt, en lach me nou niet uit, is om op elk moment dat ik verlang naar een sigaret (en die momenten heb ik nog steeds) even de ogen te sluiten en mezelf te vertellen dat ik sterker ben dan die hele tabaksindustrie en dat ik alle recht heb om trots op mezelf te zijn.
Want zó is het toevallig wel... ik heb mezelf toch maar mooi bevrijd van de ketenen die ik mijzelf ruim vier decennia geleden heb omgehangen. Dat ik dat niet véél en véél eerder heb gedaan, is het enige dat ik nu betreur.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
