Koningin Máxima opent tentoonstelling koninklijk behang in Dordrechts Museum

Waar te staan? Links of rechts van de Museumstraat? Het is het onderwerp van gesprek in de gestaag groeiende groep Dordtenaren die een glimp wil opvangen van de koningin. Ook al duurt het nog dik twee uur voor ze aankomt. Ada van der Hoek (81) en Patricia van der Pol (62) geven niet op. ,,Het wordt steeds later, eerst was het vier uur, toen vijf uur, en nu kwart over zes'', zegt Van der Pol grinnikend.  

Aan de andere kant van de straat staat stadsgenote Mary Huijgen paraat met haar bos bloemen. ,,En lekkers voor de prinsesjes. Ik wil Máxima zeggen hoeveel ik van haar houd.''  

Ze zal nog even moeten wachten, want de majesteit gaat eerst twee straten verderop de Augustijnenkerk in. Daar is het al vroeg dringen om een plekje. Als tegen half zes de eerste motoragenten opdoemen in de Steegoversloot, klinkt gejuich.  

De kerk zit dan al vol genodigden die de opening van de tentoonstelling bij mogen wonen. Na een kort woord van welkom, klinkt er klassieke muziek door de kerk. Het publiek houdt zich muisstil, gespannen. Zodra de fotografen die zich op de Voorstraat hebben verschanst, beginnen te flitsen, draaien alle hoofden in de kerk tegelijk richting de deur: ,,Daar komt ze!''  

Het woord is aan Peter Schoon, die nog maar eens benadrukt hoe bijzonder het is dat het Dordrechts Museum deze werken van Aert Schouman kan tentoonstellen. ,,Dankzij u'', zo gebaart hij naar de koningin, ,,is het mogelijk om deze tentoonstelling aan het publiek te tonen.''  

Na een toespraak van bioloog Midas Dekkers, is het aan de koningin de tentoonstelling officieel te openen. Met een ferme druk op de rode knop die klaarstaat midden in de kerk, valt het doek en staan daar de Dordtse zangeres en actrice Merel Baldé en muzikant Maarten Teekens klaar om de opening te voorzien van muzikale omlijsting.

Tekst gaat verder onder de foto's. 

Cavia's  
Lachend loopt de koningin enkele minuten later de museumzaal in, met in haar kielzog museumdirecteur Peter Schoon en conservator Sander Paarlberg. Beveiligers wijken niet van haar zijde. ,,Aan de kant alstublieft'', klinkt het beleefd maar dwingend tegen de persfotografen, die in een met paaltjes afgezet hoekje moeten blijven.  

Máxima bekijkt intussen op haar gemak de beeltenis van de orang-oetang, het dier dat ooit behoorde tot de menagerie van Willem V. ,,Die aap heeft dus helaas maar een halfjaar geleefd'', zegt Paarlberg, samen met museumdirecteur Schoon vertelt hij bij bijna ieder werk wel een anekdote, waar de koningin zo nu en dan hartelijk om lacht. ,,Móói...'', zegt ze over een tekening van menagerie De Loo bij Voorburg, waar Willem V exotische dieren hield.  

,,En dan nu het absolute hoogtepunt'', zegt Paarlberg: het Vogel Cabinet. Voor ze de kamer binnen stapt ziet Máxima het al: ,,Wel veranderd'', roept ze uit, de details in zich opnemend. ,,Die cavia's!'' Dat het is veranderd weet ze als geen ander: het complete kamerbehang heeft in paleis Huis ten Bosch gehangen. Volgend jaar, als het koningspaar het paleis betrekt, hangt het weer aan de muur. Maar dan gerestaureerd.  

Als de koningin het laatste werk nadert, klinkt opeens nerveus geroezemoes. Ze wil graag nog een keer terug naar het begin van de expositie. Dat stond niet in het draaiboek. ,,Aan de kant, de koningin komt eraan'', roept een museummedewerkster. Terwijl Máxima en haar gezelschap lachend en pratend teruglopen, wordt iedereen die er niet bijhoort met zachte dwang de zaal uitgestuurd. ,,En graag even doorlopen.''

,,Geweldig'', vindt conservator Sander Paarlberg haar spontane verzoek, zegt hij later. ,,Dat je merkt dat de majesteit zo enthousiast is, het zo leuk vindt om dit alles te bekijken. Ze ging uit zichzelf ook naar andere plekken en bekeek veel meer dan wij vooraf bedacht hadden.''

Media in het buitenland bejubelen Máxima's outfit en hoed, en dat ze voor het Dordrechts Museum niet schroomde om samen met kinderen op de foto te gaan.