In de klap zitten waar de hoeken vallen is nog nét iets dramatischer dan in de hoek zitten waar de klappen vallen, dus het is eigenlijk ook wel weer een mooie verhaspeling van woorden. Bij ons thuis is het inmiddels een gevleugelde uitdrukking. 

Maar goed. Waarom gaat het nu zo ernstig mis bij, of beter gezegd binnen Beter Voor Dordt, dat bijna acht jaar geleden op dit eiland nog een legendarische verkiezingsoverwinning boekte door maar liefst 15 van de in totaal 39 zetels binnen te slepen? De partij, waar het al tijden intern rommelt en waar de kikkers nogal massaal de kruiwagen uit sprongen, lijkt af te stevenen op een electorale scheepsramp en ik vraag me af hoe dat komt. Een van de weglopers, beroepsintrigant en ‘wannabe-Wilderiaan’ Martijn Groeneweg, zal op Twitter wel weer met zijn ‘gelijkje’ klaarstaan, maar hém kan ik niet meer serieus nemen. De man, die zelfs een Twitteraccount (Beter voor Denk) aanmaakte om zijn voormalige partij dwars te zitten, is inmiddels een karikatuur van zichzelf geworden. Niet voor niets wordt hij in politieke wandelgangen inmiddels aangeduid als brulsmurf.

Groeneweg, maar daar moeten we Freud misschien maar eens op loslaten, is het type mannetje dat op school bij voetbal (u weet wel, met ‘poten’) altijd als laatste gekozen werd en zo’n Calimerocomplex werkt kennelijk een beetje door in het verdere leven, want hij lijkt louter nog te worden voortgedreven door rancune. Ik heb het idee dat de hele opzet van Beter Voor Dordt (sterke politieke verscheidenheid binnen één club) gewoon niet werkte. Dát gecombineerd met een founding father (Sleeking) die op den duur meer regent dan idealist werd en veel moeite heeft met zowel interne als mediakritiek, vormt het ideale scenario voor Titanic II. Pas op, ijsberg? Te laat... blub.