De klassenmaatschappij in het Utrechtse onderwijs gaat verborgen achter een illusie van gelijkheid

Daar bezoeken ze in een achterstandswijk een excellente school. De geüniformeerde leerlingen hebben op het eerste oog allemaal een migratieachtergrond - of zoals dat hier met nauwelijks verholen paternalisme wordt genoemd: een kleurtje. De geschokte opmerking die Moorman daarover maakt, wordt luchtig weggewimpeld door de (hagelwitte) schooldirecteur. Segregatie, ach ja, als ze zich daar in Amsterdam nog druk om maken moeten ze dat zelf weten. Belangrijker vond de directeur dat zijn leerlingen evengoed onderwijs kregen als die verwende rijkeluiskindjes aan de andere kant van de stad.