‘Niets is zo verraderlijk als exponentiële groei.’ Moeilijke taal, maar ik denk niet dat Hugo de Jonge mijn buik bedoelt

Enniewee: de avondklok is een feit. Dit roept nare herinneringen op voor vele ouderen. In de oorlog werden ramen afgeplakt met krantenpapier uit angst voor bombardementen. Er was altijd de angst voor een klop op de deur en voor de jongeren onder ons: dat was niet Thuisbezorgd. Iedereen was thuis bezorgd, dat wel. De situatie waarin we nu al tien maanden bivakkeren is onvergelijkbaar, de dreiging is totaal anders. Wie in de oorlog op straat werd aangetroffen en geen goede reden had werd naar het werkkamp gestuurd. De ellende van nu verbleekt bij die van toen.