In haar laatste levensjaren glijdt Sabine Tazelaar-Zuur weg in de mistige wereld die alzheimer heet. Haar dochter Eva krijgt een heel andere moeder, een lieve en meelevende vrouw van wie zij plotseling veel kan houden. Na haar overlijden leert ze die moeder pas echt kennen dankzij een archief dat zij na het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft bewaard. ,,Ik begrijp nu pas dat wat je overkomt in het leven een ander mens van je kan maken’’, zegt Eva Taylor-Tazelaar (73) na haar ‘reis’ door het oorlogsarchief van haar moeder. Een ‘reis’ die leidt tot het boek Sabine’s oorlog.

,,In de dozen zaten ruim 200 foto’s. Op elke foto staat achterop om wie het gaat, wanneer en waar die is genomen. Ook zaten er (vervalste) documenten in en brieven van de Duitse bezetter die haar moeder had bewaard’’, vertelt Eva Taylor-Tazelaar vanuit haar woonplaats Chester in Engeland. De meest bijzondere inhoud zijn liefdesbrieven en stukjes vloeipapier met tekst in een piepklein handschrift. ,,Boodschappen van haar moeder, gesmokkeld uit de gevangenis toen ze door de Duitse bezetter was gearresteerd. Ze zaten verstopt in de naad van de vuile was. De antwoorden van haar moeder, verstopt in de schone was, heeft Sabine Zuur (haar meisjesnaam) snel vernietigd’’, legt Eva uit.