Schooldirecteur Wendy Groen werd vroeger ‘verwendy’ genoemd. ‘Ja, ik weet wat ik wil’

,,Ik zie een leuke vrouw die weet wat ze wil. Mijn vader zei vroeger al: ‘Wat in Wendy’s kop zit, zit niet in haar kont’. Ik laat mij niet zomaar iets opleggen. Ik bewandel mijn eigen pad. Ik maak makkelijk contact. Ik ben op mijn plek in sociale situaties. Ik verwacht veel van mijzelf, maar ik verwacht ook veel van anderen. Is het trouwens mogelijk dat je me met je aanspreekt? Ik voel me niet comfortabel bij u.”

,,Tijdens het sollicitatiegesprek op het Wolfert Tweetalig, in 2011, werd mij door de toenmalige directeur de vraag gesteld, waar ik mezelf zag over vijf jaar. Dan zit ik waar jij nu zit, antwoordde ik. Ik steek mijn ambities niet onder stoelen of banken. Ik ben op Wolfert Tweetalig begonnen als teamleider van de bovenbouw en ik uiteindelijk inderdaad directeur geworden.”

,,Ik koos voor de studie Engelse Taal- en Letterkunde,omdat ik dolgraag naar het buitenland wilde. Aan deze studie zijn internationale uitwisselingsprogramma’s gekoppeld. Ik zag voor mezelf geen toekomst als docent. In Bath, een uurtje rijden vanaf Londen, heb ik een wereldtijd gehad. De jongens en meiden van de campus destijds zijn nog steeds mijn vrienden. In het Finse dorp Forssa kon ik minder makkelijk aarden. De Finnen zijn niet zo van de small talk. Ik zat er bovendien in de koudste maanden van het jaar. Het was min 20, mijn wimpers bevroren zodra ik buitenkwam. Ik heb bij thuiskomst als de paus de grond gekust, zo blij was ik dat ik terug was in Nederland. Een verloren tijd wil ik het Finse avontuur niet noemen. Ik heb mezelf in die periode leren kennen. Ik houd meer van het onderwijs dan dat ik destijds wilde toegeven.”