Willem van Wijk heeft de stad op zijn benen staan en daarom wil iedereen met hem op de foto

,,Een man met een grijze baard, een rode snor en bruin, lang haar in een knot. Aan verven doe ik niet, dat vind ik onzin. Mijn haar laat ik groeien voor de stichting Haarwensen die pruiken schenkt aan kale kinderen. Ik ben iemand die lifters meeneemt in zijn auto. Ik hou van spontane ontmoetingen. Energiek en enthousiast, dat ben ik. Ik omschrijf mezelf als exuberant. Exuberant moet je niet willen vervangen door uitbundig. Wie niet weet wat exuberant is, zet maar een zoekmachine aan.’’

,,Een bakkie pleur vind ik best leuk. Gers - als uiting van het gelijknamige magazine - heb ik zelfs op mijn been laten tatoeëren. Maar waarom zou je op papier achter elk woord een ‘t’ plakken? Ik vind dat uithoeren van de volkstaal. Ja, ik zeg uithoeren, geen uitmelken. Je hebt schrijftaal en je hebt spreektaal.”

,,010 zul je mij nooit horen zeggen. Wie heeft er tegenwoordig nog een vaste telefoonlijn? Mijn onderbenen zitten inderdaad vol met Rotterdamse tattoos . Die show ik met trots. Ik draag bijna altijd een korte broek, zodat iedereen mijn tattoos kan zien. Mensen willen nogal eens met mij op de foto, geknield in een startpositie, mijn signature pose. Sommigen vergelijken mijn signature pose met een surfhouding. Gesurfd heb ik alleen nog nooit. Deze houding symboliseert voor mij mijn energie. Zo van: we gaan beginnen, we hebben er zin in vandaag!”