De geschiedenis van een poppaleis waar geen verzoek te gek was

Het is 1993. Betonrot teistert de Kuip. De brokken vallen naar beneden als gevolg van achterstallig onderhoud. Jos van der Vegt, toen directeur van het stadion (1991-1996), had maar één keus. ,,We moesten renoveren, en snel ook.’’ 

Het zijn de jaren van overvloed voor de Kuip als poptempel. Tussen mei 1992 en juni 1993 waren Dire Straits, Eric Clapton met Elton John, Guns N’ Roses, Michael Jackson, Genesis, U2 en Metallica gepasseerd. Het kon niet op. 

Concertpromotor Mojo zat als belangrijke ‘klant’ aan tafel toen het renovatieplan werd opgesteld. De Kuip was een muzikale parel, daar kon je maar beter zuinig op zijn. De relatie met de stadiondirectie was uitstekend. ,,Ze wilden alles doen om ons tegemoet te komen’’, zegt John Mulder, een van de twee Mojo-directeuren.

Tussen 1983 en 2004 ‘deed’ hij als hoofd productie zeventig concerten in de Kuip, waar geen verzoek te gek was. ,,De shows werden steeds imposanter. Wij moesten met vrachtwagens en kranen het stadion in kunnen, maar dat was onmogelijk. Hebben we gevraagd of we een stuk uit de tribune mochten zagen.’’