Strafrechtadvocaat Michelle (40) heeft geen tijd voor het moederschap: ‘Mijn werk is mijn kind’

Mijn toga draag ik met trots. Ik bedoel: ík mag ’m aan. Jij niet. Daar heb ik heel wat jaartjes voor in de schoolbanken gezeten. Mensen verwachten niet altijd dat ik advocaat ben, zeker als ik in mijn spijkerbroek met gaten en op pumps de rechtbank binnenwandel. Als ik de toga vlak voor een zitting aantrek, zie ik soms verbaasde gezichten. Jij? Advocaat? Dat geeft zo’n heerlijk gevoel.

Heel even heb ik overwogen om officier van justitie te worden, maar daar was ik snel vanaf. Misschien ben ik niet principieel genoeg. Ik ben tegen de gevestigde orde. Tegen de grote machtige staat: het openbaar ministerie, om de kleine man bij te staan.

Want media en publiek hebben de neiging om bij een verdachte al snel te denken: hij heeft het gedaan. Waar rook is, is vuur. Maar zo werkt het niet.