Dankzij deze struik ruikt je tuin deze winter heerlijk zoet en kruidig

eigen tuin eerstDe tuin levert niet alleen een fraai plaatje op, maar is ook een wereld van zoete, kruidige én smerige geuren. Tuingoeroe Romke van de Kaa legt uit welke geuren bij jouw tuin passen.

Romke van de Kaa > 26-11-20, 14:00

Als het roofdierenhuis van Artis. Zo ruikt de codonopsis, een vaste plant met een bleekblauw klokje. Het blad van de cercidiphyllum, een boom uit Japan, geurt in de herfst naar gebrande suiker en de klimroos 'Francis E. Lester' kun je met je ogen dicht herkennen aan een zware, meters ver dragende geur van abrikozen, sinaasappelen en bananen met een vleugje muskus. Als ik deze roos zou moeten verkopen, zou ik zeggen: een muur van geur, zo stevig dat je er je fiets tegenaan kunt laten leunen.

Reseda ruikt naar verse fruitsalade, afrikaantjes naar pruimtabak, dracunculus naar hondenpoep, varens naar hooi en iris graminea naar abrikozenjam. Krokussen en sneeuwklokjes ruiken naar honing en muurbloemen naar viooltjes. En viooltjes naar muurbloemen natuurlijk.

Winterzoet

De struik chimonanthus praecox heet winterzoet in het Vlaams en meloenboompje in het Nederlands - waarom mag Joost weten. De bloemen lijken niet op een meloen en ruiken er evenmin naar. Het is een veel te weinig aangeplante heester, die in de winter bloeit. De bloemen ruiken zoet en kruidig tegelijk, naar anjelieren en kruidnagels met een vleugje vers geoogst hooi. Een paar takjes in een vaas kunnen een hele kamer vullen met hun geur.

Chimonanthus praecox is een winterharde, tot drie meter hoge struik die vanaf Kerstmis kan bloeien. De bloem is stervormig en strogeel met een wijnrood hart. De dikke ronde bloemknoppen verschijnen op het kale hout. Van dichtbij is de bloem niet onaardig, maar de geur is indrukwekkender dan het uiterlijk. Chimonanthus praecox heeft een warme standplaats nodig om goed te bloeien. Een zuidmuur is ideaal. Na een warme en droge zomer is de bloei rijker dan na koele zomermaanden. Wat dat betreft kunnen we de toekomst zonnig tegemoetzien.

Geur kan met een verbazingwekkende hevigheid herinneringen oproepen en die zijn natuurlijk voor ieder mens verschillend. Voor mij, een buxushater, stinkt buxus naar kattenpis. Maar wie aan de buxushaagjes in grootmoeders tuin goede herinneringen bewaart, zal daaraan met heimwee terugdenken. Voor hem of haar zal buxus geuren in plaats van stinken.

Ik val 35 jaar terug in de tijd als ik chimonanthus praecox ruik. Ik woonde toen in Engeland. Ik zie mezelf de heuvel aflopen om een vriendin met een bos geurende chimonanthus-takken te verrassen. Bij haar huis aangekomen zie ik dat het in lichterlaaie staat. Ik ben nog net op tijd om het rieten dak naar beneden te zien komen. Het uit de stal geredde paard loopt zenuwachtig hinnikend rond. De geur van chimonanthus zal voor mij altijd vermengd zijn met een vleugje brandlucht.