Edith groeide op in Bremen. Ze had een fijne jeugd en een hechte band met haar broer, die drie jaar ouder was. Bremen werd, vanaf het uitbreken van de oorlog, zwaar gebombardeerd, waarbij het familiehuis werd weggevaagd. Edith werd opgevangen op een boerderij. Haar broer Wolfgang (16) moest onder de wapenen en haar ouders kregen elders onderdak.

Ondanks het feit dat Edith alleen was, had ze het niet slecht. Ze vond het fijn om te helpen bij de verzorging van de dieren en op het platteland leek de oorlog heel ver weg. Totdat de boer haar van het veld naar binnen riep en hij haar, zonder omhaal van woorden, meedeelde dat Wolfgang aan het front in Rusland was gesneuveld. Op dat moment brak haar hart.