Journalist Alan Selby werkte vijf weken voor het distributiecentrum in Tilbury, waar hij naar eigen zeggen zag dat het personeel 'als vee' werd behandeld en zo moe was dat ze staand in slaap vielen. Sommigen moesten worden behandeld door ambulancepersoneel. ,,Het personeel krijgt een loon dat lager is dan de gemiddelde kosten voor levensonderhoud. Een van hen vroeg: 'Waarom is het niet toegestaan om even te zitten wanneer het niet druk is? We zijn mensen, niet slaven of robots'', aldus Selby. 

De journalist, die in zijn vrije tijd marathons loopt, ervoer dat zelf ook. ,,De enige keer dat ik niet stond waren tijdens mijn pauzes. Mijn lichaam deed pijn, ik voelde me duizelig en was bang dat ik zou omvallen. Een van mijn collega's vertelde me dat ze ooit een van haar hamstrings had verrekt, maar toch door moest.'' Selby zag dat leidinggevenden snauwden naar degenen die durfden uit te rusten.

Ook zouden de dagelijkse targets te hoog liggen. Van het inpakpersoneel wordt bijvoorbeeld verwacht dat zij 120 producten per uur klaarmaken voor verzending. Degenen die het niet haalden, werden ontslagen. ,,Iemand vroeg me een keer waarom de doorloop van personeel hier zo hoog is. Dat komt omdat ze mensen doodwerken. Al mijn vrienden denken dat ik dood ben, ik ben uitgeput'', aldus een anonieme werknemer.