Allerlei varianten bestaan er: de hairwashrobot die de haren van een patiënt kan wassen, de robotarm My Spoon die helpt met eten, het roboticbed dat iemand vanuit zijn bed in een stoel hijst. En dan zijn er de zogeheten 'robotortheses' die mensen helpen beter te bewegen. 

Het summum is misschien wel de Zora, een mannetje van kunststof dat kan communiceren, dansen, spelletjes spelen, voorlezen en bewegingsoefeningen voordoen. 

Naast al die hulprobots zijn er ook de zogeheten knuffelrobots. Zoals de 'snoezelrobot'. Deze robotpoes snort, miauwt en gaat af en toe met haar pootje omhoog.  Zijn functie? Eenzaamheid bestrijden. Mevrouw Dulos woont in een verpleeghuis in het Gelderse Dieren en zij heeft zo'n beestje. 

Voor deze demente vrouw is het een uitkomst: ze praat de hele dag door met de poes en krijgt gemiauw terug. Volgens de verzorgers was ze voorheen vaak onrustig en wilde ze hele dag naar de wc. Sinds de komst van de witte kat is ze rustiger geworden. Ze neemt de kat inmiddels overal mee naar toe, zoals naar de eetzaal waar ze leuke reacties ontvangt van haar medebewoners. Toen ze vroeger rondliep met een pop was dat heel anders, weten de verzorgers. 

En niet alleen in het Gelderse Dieren doet de robotpoes zijn werk. Ook in een verpleeghuis van het Haagse woonzorgcentrum Houthaghe wordt de nep-poes ingezet om eenzaamheid te bestrijden onder ouderen, en ook daar werpt hij zijn vruchten af. 

De robot die nu op de markt is, kost zo'n 100 euro. Inmiddels werkt speelgoedmaker Hasbro samen met de Universiteit van Brown aan een nieuwe variant. De robotpoes 2.0 kan niet alleen gezelschap houden, maar kan demente of eenzame ouderen ook herinneren aan afspraken of het terugvinden van verloren spullen.