Voor wie een hekel aan economen heeft

Op maandagavond 9 januari is zij te gast bij het Rotterdamse debatpodium de Dépendance. Omdat ik met haar in debat ga, heb ik mij ingelezen in wat deze vrouw allemaal beweert. Ik kan u zeggen dat ik er misselijk en verdrietig van ben. 

Nog verdrietiger word ik als ik van vrienden en kennissen een linkje naar haar Buitenhof-optreden krijg: 'Dit is pas een interessante econoom, moet je luisteren'. Blijkbaar zijn slimme, mij dierbare mensen ook vatbaar voor haar populisme. Kan ik dan niet tegen kritiek? Nee, ik krijg heel vaak kritiek en ben daar dankbaar voor, maar dit is wat de Britten foul play noemen. 

Raworth's grootste beschuldiging is dat economen bewust ingewikkeld doen om de macht in handen van de machthebbers te houden, het milieu willens en wetens opofferen aan groei en dat economische groei het hoogste doel is dat alle middelen ernaartoe heiligt. Dit zijn aantoonbaar grove leugens. Maar wie tientallen, zo niet honderden economen opsomt die hun hele werkende leven bezig zijn met: hoe het milieu gered kan worden, hoe de zorg betaalbaar en toegankelijk blijft, of hoe ongelijkheid kan worden afgeremd, die komt het 'lalalalala' van Raworth tegen.

Misschien is het wel het allerpijnlijkste voor ons economen, want blijkbaar zijn we een heel groot deel van de mensen al sinds 1920 kwijtgeraakt in onze wil om welvaart.

Als u zich in het verhaal van Raworth herkent en nog een paar dagen vakantie over heeft, leest u dan Silvia Nasar's boek Wil tot Welvaart. Dan voelt u mijn liefde voor de economie en economen, die in elk tijdsgewricht koortsachtig nadachten over hoe de meest prangende sociale problemen van die tijd konden worden opgelost.

Wat me verder opviel:

Waar voor ons geld Na de totale zelfoverschatting volgt voor Hudson's Bay nu de prijsverlaging.

VOC-mentaliteit? Nederlandse ondernemers zijn te snel tevreden om echt succesvol te worden.

Inkomens in perspectief Topbestuurders van Nederlandse grootbedrijven behoren tot de best betaalden in de wereld.