Voor wie een hekel aan economen heeft

Kate RaworthWie een hekel heeft aan economen met hun onbegrijpelijke taal die bestaat uit woorden als marktwerking, externe effecten of nog erger, wiskunde, die kan al zijn grieven kwijt bij de rijzende ster Kate Raworth. Raworth werd onlangs door de Britse krant The Guardian zelfs uitgeroepen tot de nieuwe Keynes (een van de grootste economische denkers aller tijden).

Sandra Phlippen 30-12-17, 09:19 Laatste update: 30-12-17, 09:28

Op maandagavond 9 januari is zij te gast bij het Rotterdamse debatpodium de Dépendance. Omdat ik met haar in debat ga, heb ik mij ingelezen in wat deze vrouw allemaal beweert. Ik kan u zeggen dat ik er misselijk en verdrietig van ben.

Zelfde truckjes als Trump

Ze scoort met populistische termen en ze liegt dat het gedrukt staat

Voor mij als econoom en socioloog, bepaald niet dichtgetikt door formules en zeker geen kritiekloze aanhanger van vrijemarktwerking, roept deze vrouw hetzelfde op als Trump. Ze scoort met populistische termen en ze liegt dat het gedrukt staat. Telkens als ze door veel te beleefde economen als Oriana Bandiera wordt gewezen op bewijs van haar ongelijk, dan steekt ze spreekwoordelijk haar vingers in haar oren en roept 'lalalala'.

Ook vrienden trappen erin

Nog verdrietiger word ik als ik van vrienden en kennissen een linkje naar haar Buitenhof-optreden krijg: 'Dit is pas een interessante econoom, moet je luisteren'. Blijkbaar zijn slimme, mij dierbare mensen ook vatbaar voor haar populisme. Kan ik dan niet tegen kritiek? Nee, ik krijg heel vaak kritiek en ben daar dankbaar voor, maar dit is wat de Britten foul play noemen.

Wiskunde om uit te sluiten

Raworth's grootste beschuldiging is dat economen bewust ingewikkeld doen om de macht in handen van de machthebbers te houden, het milieu willens en wetens opofferen aan groei en dat economische groei het hoogste doel is dat alle middelen ernaartoe heiligt. Dit zijn aantoonbaar grove leugens. Maar wie tientallen, zo niet honderden economen opsomt die hun hele werkende leven bezig zijn met: hoe het milieu gered kan worden, hoe de zorg betaalbaar en toegankelijk blijft, of hoe ongelijkheid kan worden afgeremd, die komt het 'lalalalala' van Raworth tegen.

Terug naar 1920

Maar als Raworth haar economieboeken niet al na een paar lessen het raam uit had gegooid, dan had ze gemerkt dat dit de eerste stappen waren die economen als Pigou in 1920 al voorstelden. Ai, pijnlijk.

Daarbij is haar oplossing: een economie waarin in basale behoeften als zorg, voedsel en veiligheid wordt voorzien. De groei van dat alles moet wel beperkt blijven tot waar het milieu het aankan. Tuurlijk spreekt dat aan. Maar als Raworth haar economieboeken niet al na een paar lessen het raam uit had gegooid, dan had ze gemerkt dat dit de eerste stappen waren die economen als Pigou in 1920 al voorstelden. Ai, pijnlijk.

Zijn we de mensen kwijtgeraakt?

Misschien is het wel het allerpijnlijkste voor ons economen, want blijkbaar zijn we een heel groot deel van de mensen al sinds 1920 kwijtgeraakt in onze wil om welvaart.

Als u zich in het verhaal van Raworth herkent en nog een paar dagen vakantie over heeft, leest u dan Silvia Nasar's boek Wil tot Welvaart. Dan voelt u mijn liefde voor de economie en economen, die in elk tijdsgewricht koortsachtig nadachten over hoe de meest prangende sociale problemen van die tijd konden worden opgelost.

Wat me verder opviel:

Waar voor ons geld Na de totale zelfoverschatting volgt voor Hudson's Bay nu de prijsverlaging.

VOC-mentaliteit? Nederlandse ondernemers zijn te snel tevreden om echt succesvol te worden.

Inkomens in perspectief Topbestuurders van Nederlandse grootbedrijven behoren tot de best betaalden in de wereld.