Fluitend en een enkele keer zelfs dansend loopt conducteur Kevin op een zaterdagmiddag op en neer door de trein tussen Eindhoven en Den Haag. Iedere reiziger wordt enthousiast begroet, ruimte voor een praatje of grapje is er altijd. Op de vraag van een passagier of de fiets mee mag: ,,Een vouwfiets is gratis dus als je vanavond even gaat lassen en er een pianoscharnier tussen zet, ben je er ook." Tegen een vrouw die een spelletje doet op haar telefoon: ,,Ik heb de tijd hoor, haalt u nou maar die high score." En tegen een hond die het Japanse ras Shiba Inu blijkt te zijn: ,,Konichiwa”

Het meest geroemd wordt conducteur Kevin echter om zijn stationsaankondigingen. ,,Dames en heren, jongens en meisjes en andere lieve mensen. Voor degenen die mij nog niet kennen of niet willen kennen: mijn naam is conducteur Kevin. Ik presenteer u: station Rotterdam. Mocht u ons gaan verlaten, onthoud dan alsjeblieft: wees lief voor elkaar, vergeet niet te lachen en heb een fijne dag.”

Wie zijn naam op internet opzoekt, komt al vlug diverse loftuitingen op sociale media tegen. 'Conducteur Kevin is een held', vindt @MMeulblok op Twitter. 'You made my day', zegt @AkaMooks en @Sham_Ahmed_ roept zelfs op tot een 'grote bos bloemen voor die lieve conducteur'.

Ondertussen lijkt de man zelf zich van geen kwaad bewust. ,,Ik heb niks met sociale media dus ik krijg er weinig van mee. In bijzondere gevallen zet de klantenservice weleens iets door. Bijvoorbeeld die keer dat ik een liefdesbrief kreeg." Grijnzend laat hij zijn trouwring zien. ,,Maar ja... Helaas." Conducteur Kevin is een mysterie voor de treinreiziger en dat vindt hij wel prima. Een achternaam in de krant, herkenbaar op de foto... Voor hem hoeft het allemaal niet. ,,Laat dat mysterieuze spelletje maar mooi zo blijven. Ik ben erg gesteld op mijn privacy en wil niet dat mensen mij gaan opzoeken. Bovendien word ik ook een beetje ongemakkelijk van al die complimenten, al is de erkenning wel leuk. Ik ben eigenlijk altijd al die grote, opvallende kerel geweest die niet wilde opvallen.”

Kevin is inderdaad een forse man met een stoere baard en oorringen. Toen hij vier jaar geleden begon als conducteur merkte hij dat zijn voorkomen effect had op zijn passagiers. ,,Mensen durfden me niet zo snel iets te vragen. Ik kwam nogal imposant over. Door een beetje van mezelf te geven, kreeg ik veel meer terug. Nu merk ik dat ze me met een glimlach begroeten en 'hey Kevin' roepen. En ook bij treinen waar bijvoorbeeld veel voetbalsupporters in zitten na een verloren wedstrijd is het ijs meteen gebroken."

Voor Kevin is zijn positivisme een vanzelfsprekendheid. ,,Dit beroep is een feest met heel leuke mensen, maar je moet wel zelf de slingers ophangen." Een echte missie heeft hij dan ook niet, alhoewel... ,,De wereld is helemaal niet zo donker, het lijkt alsof mensen dat soms zijn vergeten. Ik ben eigenlijk een soort hoeder van het thuisfront. Als papa met een lang gezicht thuis komt omdat hij een hele week alleen maar zijn targets moest halen, is dat voor niemand leuk. Fijner is het als papa de trein met een glimlach op het gezicht verlaat en denkt 'ah, fijn naar huis'.”

Bij het verlaten van de trein zwaait een passagier nog vrolijk even naar de rest van de coupé. ,,Naar het goede voorbeeld van conducteur Kevin wens ik jullie allemaal nog een fijne dag." De missie voor vandaag is geslaagd.