Auteur Sjoerd Punter op de plek waar hij inspiratie opdeed voor zijn debuutroman ‘Ontspoord’: de Bisschop Bekkerslaan in Eindhoven. © Jean Pierre Reijnen/DCI Media

De Missionaris wil Eindhoven op zijn grondvesten laten schudden

EINDHOVEN - In een naamloze stad in het zuiden des lands loopt een hevig ontspoorde man met levensgevaarlijke plannen rond. Om de inwoners wakker te schudden en te waarschuwen voor groot, dreigend onheil heeft de man -hoe paradoxaal- enkele bomaanslagen in petto.

Rob Burg, Dieter van den Bergh 13-01-21, 11:00 Laatste update: 11:40

Onder meer een hoogspanningsmast moet het daarbij ontgelden. Grote delen van de stad zitten urenlang in het donker en er wordt flink op los geplunderd.

Om de hoek

Het zal de oplettende lezer van de thriller ‘Ontspoord’ -vooral in Zuidoost-Brabant- snel duidelijk zijn: plaats van handeling is Eindhoven. Al decennia lang is dit de woonplaats van de schrijver, de geboren Groninger en oud-journalist Sjoerd Punter.

De inspiratie voor ‘Ontspoord’, waarmee hij op 77-jarige leeftijd als romanschrijver debuteert, deed hij letterlijk bij hem om de hoek op. ,,Die hoogspanningskabels hangen daar op enkele meters afstand van de huizen. Ik zou er niet graag recht onder wonen, maar hier maakt men zich niet druk over de mogelijk schadelijke elektromagnetische straling.”

En toen brak corona uit. Ik kwam de deur niet meer uit en kreeg een zee van tijd
Sjoerd Punter

Punter zegt altijd al een boek te hebben willen schrijven, maar het kwam er maar steeds niet van. Vijf jaar terug had hij eindelijk een eerste versie klaar, maar die werd afgewezen door zijn toenmalige uitgever. Vervolgens bleef het verhaal jarenlang op de plank liggen.

Tekst gaat verder onder de foto.

,,Totdat corona uitbrak. Ik kwam de deur niet meer uit en kreeg ineens een zee van tijd.” Het verhaal werd grondig door de molen gehaald, nieuwe personages bedacht en passages erbij verzonnen. Punter: ,,Ik begon met het verhaal flink in te korten, met als resultaat dat het steeds langer werd.”

Punter heeft pech

Negen maanden later is het zover en ligt het boek in de boekhandel. Punter heeft pech: ,,Nu kan het daar niet verkocht worden. Ook had ik het graag willen presenteren, bij boekhandel Van Piere bijvoorbeeld of in het zaaltje van café het Rozenknopje, maar dat gaat dus niet lukken. Gelukkig is het ook online te bestellen.” Lachend: ,,Zelfs bij Wehkamp zag ik. Alsof het een onderbroek is.”

De eersteling smaakt naar meer. De Groninger -,,Ik zal nooit een Brabander worden”- heeft al langer een ander idee voor een roman op de plank liggen. Dat wordt een boek met een heel andere strekking, zegt Punter. ’Gevaarlijke vrouwen’ vormen het uitgangspunt. Het speelt vlak na de Tweede Wereldoorlog. Punter: ,,De vrouw in dat verhaal doet dingen, die ikzelf altijd ook al had willen doen.”

Ontspoord in Eindhoven: overtuigend thrillerdebuut

Een ‘lone wolf’ pleegt een aanslag op een transformatorhuisje, waarbij een vrouw zwaargewond raakt. Hij dreigt met meer aanslagen. De man noemt zichzelf ‘de Missionaris’, want hij is allesbehalve een terrorist, vindt hij zelf, hij heeft het juist goed voor met de mensen.

Zijn aanslagen zijn niets minder dan ‘reddingsacties’, om de mensen te waarschuwen voor Het Grote Gevaar, zoals hoogspanningskabels midden in woonwijken en giftreinen die dwars door de stad denderen. Zijn aanslagen zijn een daad van liefde, kortom.

Op het eerste gezicht lijken ze weinig met elkaar te maken te hebben: de ‘lone wolf, een oud-politieagent die terugkeert uit Amerika, een ex-Miss Holland, een vechtsporter uit de Marokkaanse gemeenschap, een Brabants politieteam en de AIVD. Maar naarmate het boek vordert worden hun verhaallijnen op overtuigende wijze in elkaar geschreven.

Het verhaal is fictie, maar het kan overal gebeuren, zo meldt het voorwoord. Al wordt de naam van de stad niet genoemd, hier gebeurt het onmiskenbaar allemaal in Eindhoven. Herkenningspunten genoeg: de hoogspanningskabels die dwars door een woonwijk in het noorden van ‘de stad’ lopen, de giftreinen die door de stad razen, de peperdure Mercedes 280 SEL waarin Chuck Berry nog werd rondgereden toen hij in 1983 optrad in het Philips Ontspanningscentrum (POC), of de vader van de aanslagpleger die wordt ontslagen bij Philips en triest aan zijn einde komt, een cruciaal gegeven in het boek.

Ook zijn er mensen herkenbaar uit de ‘no-nonsense werkstad waar soms wordt geschoten met automatische wapens en gesmeten met handgranaten, maar niet altijd in de juiste richting’: de uitbater van de stationsrestauratie, kunstenaar Cornelis Le Mair en de hoofdredacteur van de regionale krant (‘Dagblad van het Zuiden’).

Ook schreef de schrijver, zelf oud-journalist, zichzelf er in, met alter ego Renzo Staal. Verder is het niet zo moeilijk om ook Geert Wilders (‘Andries Wildeboer’) en Bram Moszkovicz (‘Bennie Cohen’) te herkennen.

In het verhaal zit de paniek er in Eindhoven ondertussen goed in door de aanslagen. Niet alleen de politie jaagt als een malle op de aanslagpleger, er zijn ook anderen die maar al te graag wraak nemen. Het mondt uit in een boeiende whodunnit, die de vaart van deze actuele, fris opgeschreven thriller er stevig in houdt. Enige minpuntje: de dader wordt net iets te vroeg prijsgegeven.