Docente viert 40 jaar Italiaanse les; ‘Ik denk en droom in die taal’

Giois Campagnola maakte in 1961 kennis met de Italiaanse taal in het talenpracticum van de TU/e en viel als een blok voor de mooie klanken van die taal. Dus vertrok ze naar Milaan, schreef zich in bij de universiteit en deed daarnaast allerlei baantjes om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien. Het werd een mooie tijd, niet in de laatste plaats omdat ze er haar man Mario leerde kennen. Toch vertrok het stel na twee jaar naar Eindhoven om daar een leven op te bouwen.

,,Inmiddels had ik in Italië al wel mijn naam, oorspronkelijk Joyce van Vlierbergen, veranderd. Omdat de Italianen ‘Joyce’ echt niet uitgesproken kregen, heb ik die zelf maar ver-Italiaanst. En dat is zo gebleven, bovendien heb ik sinds mijn huwelijk ook de Italiaanse nationaliteit aangenomen.’’

Ze heeft in die veertig jaar heel wat lesmethodes voorbij zien komen, maar vindt de onderwerpen die ze buiten het lesboek in haar lessen stopt, het leukste. Ze besteedt er veel tijd aan. ,,De laatste jaren geef ik alleen nog maar les aan conversatiegroepen voor gevorderden, samen praten we veel over de Italiaanse cultuur.’’

Het jubileumfeest van Giois Campagnola kan door het coronavirus niet doorgaan. Dat vindt ze heel erg. ,,Ik zou op 7 april namelijk ook mijn 25ste ‘serrata’, een Italiaanse feestavond, houden. Hopelijk gebeurt dat een andere keer.”