Onder de partytent in de voortuin in de Stratumse buurt De Roosten neemt de kersverse doctor de felicitaties van familie, vrienden en buurtgenoten in ontvangst. Ook dat is anders dan verwacht. Na twee jaar verhalen verzamelen en zes jaar onderzoek naast een drukke baan waren knuffels en klapzoenen wel op hun plaats geweest.

‘Stel, er is een hiernamaals. Daar worden al je herinneringen gewist, op één na. Welke herinnering kies je dan?’ Die vraag was uitgangspunt voor honderden verhalen die ze optekende voor haar promotieonderzoek. Dat laat zien hoe mensen in het alledaagse leven zin en betekenis ervaren en is te lezen als een spiegel op de moderne samenleving. ,,De bevindingen benadrukken het belang van verwondering, overgave, ontmoeting en verbondenheid”, vertelt Van de Goor voordat de eerste bezoeker zich meldt.

Na een studie industrieel ontwerpen aan de TU Delft (1993) heeft ze zich ontwikkeld tot organisatiecoach en leiderschapstrainer. ,,In mijn werk kreeg ik steeds vaker te maken met vragen over zingeving”, zegt ze. ,,Mensen willen er toe doen, van betekenis zijn. Daarom heb ik gekozen voor een promotie in de narratieve psychologie, dus op basis van verhalen die mensen me vertellen.” Door het stellen van die vraag bracht Van de Goor hen steeds tot de essentie van hun bestaan.

 Wat was haar eigen antwoord? Ze vertelt over haar reis door India. ,,We zaten in een sloppenwijk in een bus te wachten op vertrek toen er bedelende kinderen aan het raam kwamen. Ik verstond ze niet en in een ingeving stak ik mijn hoofd uit het raam en miauwde als een kat. Zij stopten met praten en miauwden terug. We blaften, loeiden en piepten. Er was contact en alle verschillen van taal, armoede of rijkdom vielen weg. Toen de bus na tien minuten wegreed, riepen ze ‘Mama!’. Dat voelde als een universeel woord en vol emotie. Als het gaat om ontmoeting, denk ik daar aan terug.”

Het gaat niet per se om mooie herinneringen. Van de Goor haalt het verhaal aan van een man over het moment dat zijn dochter stierf. ,,Dat was voor hem het moment dat hem gevormd heeft tot wie hij nu is.” De vraag kan helpen bij de ontmoeting tussen mensen, is haar overtuiging. ,,Ontmoeten, naar elkaar luisteren, ervaren dat er naast je eigen inzichten ook andere zienswijzen kunnen bestaan. Ik hoop dat het kan helpen bij het tegengaan van polarisatie, want dat is steeds meer nodig, denk ik.” 

Van het wetenschappelijk verslag van haar onderzoek heeft ze ook een publieksversie geschreven. ‘Je leven in één herinnering’ is uitgegeven bij Ten Have.