In de keuken ligt een gigantische stapel ongebakken loempia's die moeder Arzu die middag heeft gerold. Ugur draagt een shirt van Fenerbahçe, zijn favoriete voetbalclub. ,,Vroeger ging ik nog wel eens in een buurthuis wedstrijden kijken. Maar nu houd ik het vooral vanuit thuis in de gaten." Op zijn zevende emigreerde Ugur vanuit Turkije naar Nederland. Als het even meezit, gaan hij en zijn gezin daar nog ieder jaar naartoe. ,,Met de auto, anders is het veel te duur." De vader des huizes werkt al 25 jaar bij de DAF, waar hij het heeft geschopt tot teamleider. ,,Gaan snel hoor, die jaren."

Over carrière gesproken: de kinderen van het gezin doen het goed. Dochter Gizem (20) is ondertussen aangeschoven en vertelt over haar opleiding als doktersassistente. Ook Serhat is aan de studie, technische bedrijfskunde aan de TU/e. ,,Is wel pittig hoor", bekent hij, terwijl de inmiddels gefrituurde loempia's op tafel staan die ik niet afsla wanneer ze door het vriendelijke gezin worden aangeboden. ,,Tot nu toe is het vooral veel wiskunde. Da's toch wel een ander niveau dan op de middelbare school."

,,Je zult wel trots zijn op je kroost", leg ik voor aan Ugur, die net als de hele tijd kort van stof is. ,,Zeker", oordeelt hij resoluut.

Binnen no time verorbert Serhat een paar loempia's. Hij moet namelijk opschieten. In de avonduren werkt hij bij de plaatselijke Albert Heijn als teamleider van een avondploeg. Zijn broertje en zus werken er overigens ook. Alle drie bij de 'Appie' dus. Gizem op de broodafdeling en broertje Ferhat (17) vult vakken. ,,Toen mijn broertje er net kwam werken, moest hij zijn achternaam doorgeven. Ferhat vroeg of hij zijn achternaam moest spellen. 'Nee, da's niet nodig', zei de manager toen. 'Ik ken die naam onderhand wel. Deze Albert Heijn is toch een soort familiebedrijf van jullie'."