In de Pioenroosstraat in Eindhoven: Niet gewend aan Brabants kwartiertje

Waar nagenoeg alle huizen in de straat beneden een woonkamerraam hebben, zit bij dit pand namelijk een grote garagedeur die ik nog nooit open heb gezien. De woonkamer lijkt zich op de eerste verdieping te bevinden, maar dat ziet m’n gegluur niet zeker. Tijd om aan te bellen dus. Of ik een paar dagen later terug wil komen, zegt Marieke. Ze voelt zich namelijk niet zo lekker.

Een halve week later vertelt ze in de woonkamer - inderdaad op de eerste verdieping - dat ze nogal wat kwaaltjes heeft. ,,Maar, klagen doe ik niet hoor. Dat zijn wij Groningers niet gewend", zegt Marieke wanneer de koffie is ingeschonken en de enthousiaste Cookie en Puk in hun mand zitten. Er zijn nogal wat verschillen tussen Groningers en Brabanders, verklaart de ervaringsdeskundige. ,,Ik vind het heerlijk hier, maar aan dat Brabants kwartiertje kan ik niet wennen. Groningers zijn ook veel directer. Als we iets vinden, dan zeggen we dat gewoon. Ook interpreteren we dingen anders. Als een Groninger zegt: 'Ik kom morgen misschien wel even langs', dan komt hij ook echt. Bij een Brabander is dat maar de vraag. Je moet eens weten hoe vaak ik al gebak en drank heb gekocht voor bezoek dat nooit op kwam dagen." Ik hoor het aan en merk dat ikzelf concludeer dat ik juist die Brabantse communicatie directer vind: misschien, betekent hier ook echt misschien. Maar goed, dat zal precies de Babylonische spraakverwarring zijn waar Marieke op doelt.