Tot voor kort woonde hij met zijn ex zo'n halve kilometer verderop. ,,Heel fijn dat ik in dezelfde buurt kon blijven wonen na onze scheiding. Dit is in de loop der jaren toch echt mijn buurtje geworden.''

Toch is hij nog bezig zijn draai te vinden. Dat kan best even duren, zo legt Sjoerd uit. Twee hersenbloedingen - een toen hij 10 jaar was en een op z'n 40ste, nu zes jaar geleden - drukten grote stempels op het leven van de geboren Bredanaar. Na zijn studie aan de NHTV in Breda ('toch een beetje een pretstudie', meent hij zelf), ging hij aan de slag bij een touroperator. ,,Maar dat werd eigenlijk steeds moeilijker. Ik kon het werktempo niet meer aan en had steeds meer last van vermoeidheid.‘’

Uiteindelijk leidde een en ander ertoe dat hij werd afgekeurd. ,,Ik mis het werk. Zeker het sociale aspect eromheen. Maar verder gaat het nu goed, al is het vinden van een goede dagbesteding soms moeilijk. Als je zo met me praat, merk je waarschijnlijk niet zo veel van de aandoening, maar zo'n gesprek kost me veel energie. Ook dingen als koken of boodschappen doen kosten me echt moeite.''

Mijn straatgenoot vertelt me over zijn tweede hersenbloeding, die niet lang plaatsvond na het overlijden aan kanker van zijn drie jaar oudere zus. ,,Ik denk dus wel dat het een met het ander te maken heeft. Het is nog steeds gek dat ze er niet meer is. Een paar jaar terug was ik ineens ouder dan zij ooit was, heel vreemd.''

Het is allemaal niet niks, zeg ik tegen Sjoerd die dit beaamt. ,,Maar, ik ga er hier in mijn nieuwe huis gewoon het beste van maken. Als straks de lente weer komt, zet ik lekker een bankje in de voortuin en ga ik in het zonnetje zitten en zie ik wel wat de dag me brengt.‘’