Lavalu ontgroeit liedjes in poëtische bespiegelingen

Alsof ze de titel van haar tweede soloalbum Midair wilde uitdrukken in de muziek. Na Solitary High hangt ze dus roerloos in de lucht. Een uitstekende positie om het bestaan te overzien en te overpeinzen.

Wie: Lavalu
Waar: Parktheater, Eindhoven
Wanneer: woensdag 27 november

Dat deed ze in poëtische nummers en in persoonlijke verhalen, waarin haar jeugd in Eindhoven steeds weer voorbijkwam. Haar moeder, die haar had weten te overtuigen om door te gaan met pianolessen, ook al leverde dat oorlogstaferelen op in het gezin. Haar eerste optreden in het Parktheater, toen ze als zevenjarige uit het binnenwerk van een piano opdook. Er was zelfs een gloedvolle, stralende bijdrage van het Eindhovens Popkoor in het afsluitende Anthem.

Maar de hoofdmoot waren toch de liederen, waarin ze onder meer de knellende banden van de liefde bezong. Uit een oud nummer, Brick Wall, bleek hoe sterk ze zich ontwikkeld heeft. De structuren van haar songs zijn opener, ondersteunen de gevoelslading.

Terwijl ze in haar vorige programma nagenoeg naturel zong en speelde, maakte ze nu veel gebruik van elektronica rond haar stem en de piano. Die klonk soms alsof de snaren kampten met verstopte neuzen, om daarna voluit te stralen. Haar voordracht heeft ook aan diepgang gewonnen.

Dat liet ze horen in een radicale omwerking van Exit Music (For a Film) van Radiohead, waar ze een ontroerende en persoonlijke vertelling van maakte. Dit was meer dan liedjes, meer dan piano. En Lavalu is veel meer dan zomaar een zangeres.