Stigmama: Knappe kop

Ik herinner me een gebeurtenis dat het kleine meneertje op de kinderopvang, hij was toen 3 en een half jaar, de peuters en bijna-kleuters in zijn groep aan het "voorlezen" was. Althans, het was niet echt voorlezen maar hij had gewoon het boek uit zijn hoofd geleerd dat wij hem thuis voorlazen en hij deed alsof hij het boek voorlas. Best bijzonder als je je bedenkt dat je eigenlijk pas in groep 1/2 voorbereidend leert lezen. Oudste had het zichzelf gewoon aangeleerd. Niet omdat hij dat moest van ons, maar omdat hij het kon.

Wij zaten er toen zeker niet bovenop en toen hij naar de basisschool ging hadden we helemaal geen omkijken naar hem. Hij deed het goed, zo goed zelfs dat hij zich in groep 3 erg begon te vervelen. Hij had alles veel sneller dan gemiddeld af en wat hij af had was ook nog eens erg goed. Zelfs na verbreding en verdieping van de lesstof bleef hij hangen in het zich vervelen. Omdat de school bang was dat dit een keer een negatieve invloed op zijn gedrag zou kunnen gaan hebben, besloten we, met een knoop in onze maag, om hem een klas te laten overslaan. Een knoop in onze maag omdat we bang waren voor zijn sociaal emotionele ontwikkeling die versneld zou moeten gaan plaatsvinden. En daarnaast was Oudste al de jongste van de klas omdat hij in juli jarig is, dus dat maakte hem in de hogere groep een wel hele jonge leerling. Vooralsnog leek dit echter uit de 2 kwaden de beste oplossing.

En zoals te verwachten was na het versneld doorstromen, kreeg Oudste het helaas zwaar op sociaal emotioneel vlak. Hij zat nu toch wel bij echt veel oudere kinderen in de klas, die al veel verder waren in hun ontwikkeling. Maar intellectueel leek hij ze gewoon bij te kunnen benen. Ook zag hij er door zijn lengte ouder uit. Hij leek er gewoon bij te horen en mee te kunnen komen en hij verveelde zich toen nog maar een klein beetje.

We keken er in groep 8 dus niet van op dat hij een VWO-advies kreeg van de school. We waren blij en trots maar we waren wel nog steeds op zoek naar manieren waardoor we zijn gedrag zouden kunnen veranderen en hij en wij iets gelukkiger zouden kunnen worden met elkaar.

Toen oudste in de gymnasiumbrugklas zat bleek al van het begin af aan dat hij totaal geen kaas had gegeten van planning en organisatie en wist hij al helemaal niet hoe hij moest leren of hoe hij er toe moest komen. Hij had geen idee, en alle hulp die hij toen nog van school kreeg ging het ene oor in en het andere eruit. Hij was, bleek achteraf, ook helemaal niet geïnteresseerd in de Griekse oudheid wat de keuze voor het gymnasium tot een bijzondere maakte. Oudste bleek helemaal geen breed georiënteerde leerling te zijn. Hij wilde, net zoals trouwens veel van zijn leeftijdgenootjes, alleen maar gamen en voetballen met zijn vrienden.

We gaven hem de tijd om de schoolse vaardigheden onder de knie te krijgen maar hij bleek er van nature absoluut geen aanleg voor te hebben. Alles hebben we geprobeerd, van bijles aan huis, zelf steeds 1 op 1 begeleiden, belonen en bestraffen, het wilde maar niet landen in zijn koppie.

Maar de trein die middelbare school heet, denderde intussen maar door en we leefden van proefwerkweek naar proefwerkweek. Met de hakken over de sloot ging na het 1e leerjaar naar het atheneum en aan het einde van dat 2e leerjaar redde hij het net weer, met veel kunst en vliegwerk, om op het atheneum te blijven.

En nu zit hij in de 3e klas. Hij lijkt qua postuur op een 16- jarige maar in zijn hoofd is hij nog zo jong. Hij kan het op school nu echt niet meer bijhouden, al wil hij het nog zo graag. Dit jaar zal hij er aan moeten geloven net als veel andere jongens van zijn leeftijd dat het niet lukt en zal hij waarschijnlijk ook terug moeten naar de HAVO.

We gaan het zien wat er aan het einde van het leerjaar uitkomt. Het kan in ieder geval nog alle kanten op en alle kanten zijn goed. Want hoewel ik er helemaal niks van snap dat een zo slimme jongen zo kan vastlopen in het onderwijs, geeft het niet. Ik wil zo graag dat hij zijn tijd nu gaat nemen. Tijd die hij niet echt heeft gekregen op de basisschool maar die hij achteraf gezien wel nodig bleek te hebben.

We gaan hem de tijd geven zoals alles vaak tijd nodig heeft. Het komt wel goed of het nu rechtsom of linksom gaat. Ik heb er alle vertrouwen in.