Verenigingen in café Wilhelmina zamelen geld in voor behoud van hun thuisbasis

Heel even leek het zaterdag op het Wilhelminaplein alsof het afgelaste carnavalsseizoen toch van start ging. Voor de deur van de kroeg staat een man met een steek in de vorm van een olifant naast iemand met een roze fanfarejas. Verderop op het terras staan nog twee wielrenners en een man in skipak, inclusief stokken.

Het zijn allemaal verenigingen die café Wilhelmina als thuisbasis hebben en in een aantal gevallen zelfs als geboortegrond. Zoals voor de Wilhelmina fanfare, die op een vrijdagavond in 1978 in een opwelling werd opgericht aan de toog. 

Toen een verveelde stamgast opperde samen een fanfare te starten, bleek een ander nog zolder vol instrumenten te hebben. ,,Nog altijd repeteren we in de zaal boven het café”, vertelt saxofonist Louis Gossens. Hij kwam op het idee om de inzamelingsactie naar buiten te brengen om zo te laten zien hoezeer de kroeg verweven is met het plaatselijke verenigingsleven.

Ook een andere fanfare en een dames- en mannenkoor oefenen boven de kroeg en missen dus al sinds maart hun vaste repetitieruimte. Daarnaast heeft het café een eigen carnavalsvereniging en wandelclub. En twee tourclubs sluiten hun wielerronde standaard af met een rondje op het Wilhelminaplein. Zij kwamen in november als eerste in actie met een sponsortocht om geld bijeen te fietsen voor drie fietscafés in de stad, waaronder café Wilhelmina.

Ook andere verenigingen kwamen in actie zoals het dameskoor, dat besloot het al gereserveerde geld voor een nieuwjaarsborrel te doneren. Toen de verenigingen hoorden dat ze bijna allemaal afzonderlijk een actie waren gestart om café te ondersteunen, ontstond het idee om het opgehaalde geld gezamenlijk te overhandigen.

Frank van den Nieuwenhof en Koos Cornelissen, die sinds 2003 eigenaar zijn van het café, laten weten dat het gaat om een totaalbedrag van meerdere duizenden euro’s. Maar belangrijker dan het geld zelf vinden ze het gebaar. ,,Het is hartverwarmend dat ze achter ons staan. Dit bewijst dat het meer is dat we doen dan een biertje tappen. We zijn een commerciële kroeg maar ook een dorpshuis en muziekcentrum.”

In acuut gevaar verkeren ze niet. ,,We zijn ons pensioen aan het opeten”, vertelt Van den Nieuwenhof. ,,Maar dit café is ons leven dus langer doorwerken is geen probleem. Ik denk nu vooral: ik zou willen dat ik weer op café sta. Want zo voelt het werken hier.”

Ook hebben ze een goede regeling getroffen met de eigenaar van het pand, die het café vroeger zelf uitbaatte. ,,We hoeven maar de helft van de huur te betalen.” Ook hun omzet lag afgelopen zomer op ongeveer de helft van een jaar eerder. Wat ze het meest missen is een bandje op het podium. 

,,We zijn een echt muziekcafé”, vertelt Cornelissen. Meer dan duizenden bands speelden al in hun café, dat dit jaar precies 50 jaar bestaat. Een groot feest staat gepland voor het najaar, de toekomst zien ze optimistisch in. ,,Mensen zullen niet 2 keer zoveel gaan drinken, maar ik verwacht na corona wel echt een explosie van mensen die willen feesten.”