Boek over Gerard Sanderink gepresenteerd: ‘Het verhaal werd alleen maar krankzinniger’

Angelique Kunst, journalist van De Twentsche Courant Tubantia, dook de afgelopen maanden nog verder in de wondere wereld van de Twentse miljonair Gerard Sanderink, waarover ze sinds 2019 al menig onthullend verhaal gepubliceerd had. Ze spitte door bergen vol documentatie, luisterde naar opgenomen vergaderingen en interviewde vele bekenden van de ondernemer, over hem, maar ook over de invloed die de zelfbenoemde cyberexpert Rian van Rijbroek tot op de dag van vandaag op hem heeft. 

Het kreeg de titel ‘Er is er hier maar één de baas’, een verwijzing naar een veelgebruikte kreet van Sanderink op de werkvloer. „Na dertien hoofdstukken kon ik zelf bijna niet geloven wat ik allemaal geschreven had”, deelde Kunst, in de studio van het Balengebouw, met de eerste boekkopers, haar familie, collega’s en uitgever Atlas Contact. „En toen wist ik al dat het alleen nog maar krankzinniger zou worden.”

Dat de baas van Strukton en Centric, die door bekenden omschreven wordt als iemand die iedereen ontzettend goed kan lezen, zich door één vrouw zo in de luren laat leggen, het verbijstert Kunst nog steeds, vertelde ze. En dat is zorgelijk, want Centric beheert datasystemen voor 185 Nederlandse gemeenten en Strukton is verantwoordelijk voor een goed deel van de infrastructuur in Nederland. Wat als die bedrijven in verkeerde handen vallen?

Maandag opperde Arjen Lubach in zijn avondshow, waar Kunst te gast was, al om het boek te laten verfilmen, omdat het verhaal niet onderdoet voor dat van populaire Netflix-series als The Tinder Swindler en Inventing Anna. De journaliste vertelde dat ze na die uitzending ook benaderd is voor een documentaire. Of die er ook komt, liet ze nog even in het midden. Dat ze de laatste letter over Sanderink nog niet geschreven heeft - iets wat hij middels zijn advocaat wel probeerde af te dwingen - is wel zeker. 

Sanderink en Van Rijbroek werden meermaals gevraagd om hun licht op het verhaal te laten schijnen. Dat weigerden zij, tot teleurstelling van Kunst. Ze waren niet uitgenodigd voor de boekpresentatie. „Ik denk ook niet dat ze waren gekomen”, liet de journaliste met een knipoog weten. „Zij mogen mij niet meer zo, volgens mij.”