Enschedese is scheldpartijen tijdens hardlopen zat: 'Wekelijks is het raak'

Onlangs was de maat vol. Als ze na een rondje joggen bijna thuis is, wil een automobilist afslaan. Nicolien loopt hem kennelijk in de weg. Als de bestuurder extra gas geeft, schrikt ze zo ontzettend, dat ze iets doet wat ze normaal gesproken nooit doet. Ze steekt haar middelvinger op. De man stopt, stapt uit en roept: 'Wat denk je wel niet, vetklep, dik varken!' "Heel intimiderend stond hij voor me, maar ik moest erlangs. Huilend rende ik verder. Dit was zo beledigend, zo agressief en zo kwetsend."

Druppel
Het was de druppel die de emmer deed overlopen. Thuis deelde ze haar gevoel op Facebook. "Het maakt me verdrietig en boos. Heel erg boos. Dus mannen, oud en jong, ik zou maar uitkijken", kondigde de Enschedese strijdvaardig aan. Het regende opbeurende reacties en dat doet haar goed.

Schelden
Ze jogt drie keer per week. Gemiddeld eens in de week wordt Nicolien uitgescholden als ze hardloopt. Door mannen die haar in auto's voorbij rijden en even het raampje opendraaien of door jongens die haar op de fiets passeren. "Ze toeteren, lachen en schelden. Kennelijk voelen die mensen zich vrij om wat te zeggen. Schelden vinden ze op de een of andere manier aantrekkelijk."

Gepest
Nicolien wordt haar leven lang al gepest vanwege haar overgewicht. Ze herinnert zich een pijnlijk moment uit het verleden. "Ik ging naar een feestje. Had me mooi opgedoft. Leuk opgemaakt fietste ik over straat. Onderweg schold iemand me ineens zomaar uit. Plots had ik helemaal geen zin meer in dat feestje. Mensen zeggen dan: trek het je niet aan. Maar het maakt je heel erg onzeker. Vooral als je hard aan het vechten bent tegen de kilo's."

Trots
Afgelopen september kreeg ze een gastric bypass. Daarbij wordt de maag verkleind en het spijsverteringskanaal omgelegd. Het herstel duurt een aantal weken. "Het is nu hard werken. Ook in je hoofd. Er zijn per dag tussen de zes en negen eetmomenten. Gezond en in kleine hoeveelheden. En bewegen hè." Ze begint rondjes te lopen. Eerst thuis, dan verzamelt ze moed en gaat naar buiten. Langzaam opbouwen. Koptelefoon op met muziek. "Nu zit ik op rondjes van 3,5 kilometer. Met kerst moet dat 5 kilometer zijn", zegt ze trots.

Van de zotte
Maar soms zakt de moed haar in de schoenen als ze weer eens wordt uitgescholden of uitgelachen. "Het is toch van de zotte dat je je daartegen moet wapenen. Ik probeer me ervoor af te sluiten, maar af en toe denk ik: de eerstvolgende krijgt een klap voor z'n kop."

Lotgenoten
Nicolien is niet de enige die worstelt met vervelend commentaar van wildvreemden. Vanuit het Obesitascentrum van Ziekenhuisgroep Twente is er twee jaar intensieve begeleiding na haar operatie. Lotgenoten herkennen haar ervaringen. "Er zijn veel vrouwen met overgewicht die om die reden nog altijd niet de deur uitgaan en ook niet naar de sportschool durven", weet ze.

Maar Weghorst pikt het niet meer. Zij kiest de aanval en dat voelt goed. Gedisciplineerd rent ze drie keer per week haar rondjes, in een loopshirt met de toepasselijke tekst: Pain is temporary, glory is forever.