„Mijn ouders waren streng gelovig. Daar is op zich niets mis mee. Alleen, in dat zware geloof zit heel veel angst. Angst voor de dood, voor wat daarna komt, voor God, de duivel. Mijn vader was een verpersoonlijking van die angsten. Ik heb mij later voorgesteld dat dat komt door de oorlog. Hij was 5 toen de oorlog begon. Mijn opa was te werk gesteld en moest elke dag op de toren van Gorinchem uitkijken naar Engelse vliegtuigen. Dat deden die Duitsers niet voor niks natuurlijk. Als gezin leefden zij met de angst: Komt hij wel terug? Dus mijn vader is van kinds af bang geweest. Alle gesprekken en discussies bij ons thuis gingen uiteindelijk allemaal richting geloof. Als ik iets wilde werd het al snel: ‘God wil het niet’. In m’n studententijd ben ik losgekomen van dat zware. En als je je draai hebt gevonden verdwijnt het. Misschien wel door mijn jeugd zijn mijn kinderen heel vrij. Ik probeer het tegenovergestelde te zijn van bang.”