OM eist celstraf en behandeling voor ‘waanzinnige’ vrouw die medewerkster MST gijzelde

 Het is een beeld dat een medewerkster van het MST-ziekenhuis niet snel meer van haar netvlies krijg. Het beeld van Debby P. (41) die afgelopen zomer met een verwarde blik en een opgeheven schaar haar werkkamer binnen dringt, de deur op slot draait, schreeuwt dat de politie gebeld moet worden omdat iedereen in het complot zit en daarna als een soort van waanzinnige met de schaar begint in te steken op de deur. Officier van justitie Peter Koreman vindt dat vrijheidsberoving bewezen is en eist anderhalf jaar cel waarvan de helft voorwaardelijk.

Ze was “behoorlijk in de war” zegt P. tegen rechter Esther Bos en haar collega’s. “Ik had dreigementen van mijn ex gehad en had gewoon hulp nodig omdat ik bang was dat hij me wat zou aandoen.” In paniek rent ze het eerste openbaar toegankelijke gebouw dat ze tegenkomt naar binnen, het Enschedese ziekenhuis. Eenmaal binnen spot ze de medewerkster en nog belangrijker, dat er een telefoon op het bureau staat.

Eenmaal in de werkkamer, terwijl ze de knop waarmee de deur op slot zit blijft vasthouden, roept ze tegen een centralist van 112 dat er gewonden gaan vallen. Als ze uiteindelijk overmeesterd wordt door beveiligers kan de medewerkster opgelucht ademhalen. Haar collega vertelt politiemensen dat ze vreesde voor het leven van de opgesloten medewerkster. Ze had bij het zien van Debby P. het gevoel had dat de vrouw ‘het stadium van bedreigen al voorbij was.”

In hoeverre de dreiging van de ex echt bestond is niet helemaal duidelijk. Op de bewuste zomerdag vorig jaar had P. al een paar dagen de medicatie die haar psychoses moet onderdrukken niet geslikt. Ook had ze een lijntje coke gesnoven. Uit een rapport van gedragsdeskundigen blijkt dat P. verminderd toerekeningsvatbaar is. Traumatische gebeurtenissen, een gewelddadige relatie met haar ex maakte dat ze al vaker in contact kwam met de geestelijke gezondheidszorg. Amper vier maanden voor het incident in het ziekenhuis belandde ze nog via een spoedopname in een psychiatrische kliniek.

Voor officier van justitie Koreman is duidelijk dat P. na het uitzitten van haar straf voor langere tijd behandeld moet worden. Hij eist daarom bij het voorwaardelijke strafdeel een proeftijd van 3 jaar. P. zegt baat te hebben van behandeling. “Het gaat nu goed met mij’ zegt ze, “ik slik mijn medicatie dagelijks en leer Duits en Engels, zing veel en schrijf songteksten.”

Vonnis over twee weken.