Swingend en respectabel, dat is Frans van Vught: een biertje met studenten hoort óók bij een universiteit

„Op een pleintje in Montfoort, een historisch stadje, stond een postkantoor. Daar woonden wij boven, mijn vader was er directeur. Ik was drie toen hij werd gepromoveerd naar het postkantoor in St. Michielsgestel. Daar ben ik opgegroeid. Het gymnasium was in Den Bosch, een half uurtje fietsen. Waarom ziet een stad eruit zoals hij eruit ziet; dat fascineerde me al op de middelbare school. Dan liep ik door Den Bosch of Utrecht en dacht: waarom is het zo? Dus ging ik planologie studeren.”

„Er waren beurzen voor veelbelovende studenten en Henk Becker, mijn afstudeerbegeleider, had er een voor mij aangevraagd. Zonder dat ik het wist, een heel mooi gebaar. Toen ik belde met de vraag of ik mijn vriendin mee kon nemen naar Amerika, zeiden ze: ‘Dat mag best meneer maar wij wijzen u erop dat als u getrouwd zou zijn u een dubbele beurs zou krijgen. Een week voordat we naar Boston gingen, zijn Marianne en ik getrouwd. Met één koffer - ik zie het nog voor me - zijn we op het vliegtuig gestapt.”