‘Aan alles voel je, de AEK-hooligans zijn de baas, niet de politie’

Een halfuur voor de aftrap betreedt de harde kern van AEK Athene het eigen vak. Massaal en met veel kabaal. Agressief gezang klinkt richting de 1300 supporters van Ajax die in een andere hoek van het stadion zitten. Al snel denk ik: dit gaat zo faliekant mis.

En jawel. Terwijl de spelers van AEK en Ajax hun warming-up doen, kijkt niemand in het stadion naar de voetballers op het veld. Iedereen is gefixeerd op die ene hoek van het Olympisch Stadion waar de eerste fakkels door de lucht vliegen.

Een deel van de Ajax-supporters gaat in op de provocatie van de Grieken. Maar veruit de meesten moeten er niets van hebben. Ze voelen zich opgesloten in het vak en ze kunnen geen kant op. Enkele vrouwelijke supporters huilen. De wedstrijd is bijzaak geworden.

Voor hun vak is het een gekkenhuis. In de gracht voor de tribune hebben zich doorgedraaide Griekse ‘fans’ verzameld. Ze dragen brommerhelmen en clownsmaskers. Ze gooien met staven en schieten met vuurwerkpijlen. De perstribune is vijftig meter verderop. Ik ben in veel stadions geweest, maar hier denk ik voor het eerst: straks vliegt er een vuurwerkbom onze kant op. Het voelt gek en wat onbestemd.

Precies op dat moment gebeurt het meest beklijvende van de rellen: vanaf de sintelbaan gooit een Griek een molotovcocktail richting het uitvak. Het projectief belandt tegen de glaswand en ontploft. De steekvlam is enorm. Supporters van Ajax deinzen terug en schrikken zich wild. Wat als deze bom niet naast, maar ín het vak was gekomen? Dan was het leed niet te overzien geweest. Matthijs de Ligt voelt zelf de behoefte om de fans tot rust te manen. Hij gaat naar de plek waar een minuut daarvoor het vuurwerk nog vliegt en vraagt om rust door zijn twee armen op en neer te bewegen.

De Griekse ME is aanwezig. Maar hoe bestaat het dat zij de AEK-hooligans min of meer hun gang laten gaan? De geur van corruptie hangt in het stadion. Sommige leden van de harde kern lopen zelfs met een officiële accreditatie om hun nek. In alles voel je: zij maken de dienst uit. Niet de clubleiding of de politie. In het vak met Ajacieden gaat de ME wel los. Ze delen rake klappen uit. Eén ME’er draait door. Hij beukt en beukt met zijn knuppel totdat een paar collega’s hem bedaren. Acht fans van Ajax raken gewond. Tientallen komen in de verdrukking.

De eerste helft kabbelt wat voort. Op de tribunes is het rustig. Maar het fluitsignaal van de scheidsrechter om de tweede helft op gang te schieten, is voor de AEK-hooligans het teken voor aanval nummer twee. Weer vliegen er uit de gracht vuurpijlen. Vanuit het uitvak vliegen stoeltjes terug. Dit wordt staken, denk ik. Maar zo ver komt het niet. Als Dusan Tadic Ajax op 0-1 schiet, hebben de Ajax-supporters eindelijk reden tot juichen. Zeker als Tadic even later nog een keer scoort. De achterstand van AEK is geen reden voor aanval drie. Misschien is het vuurwerk op. Wel hangt er nog steeds een spandoek aan de andere kant van het stadion. Het is een ‘uitnodiging’ voor een gevecht. Op het doek staat een adres met het symbooltje van een boksbeugel.