De CL-finale van Dick Jol: ‘Ik zie ze tegenwoordig niet meer met plezier op het veld staan’

Vier dagen na de finale floot Dick Jol ‘gewoon’ weer RKC-Roda JC (uitslag 3-2) in Waalwijk voor 6.200 toeschouwers. Vraag na afloop van NOS-presentator Tom Egbers: ‘Hoe voelt dat nou, de Champions League fluiten in San Siro en dan nu deze entourage?’ Het antwoord van Jol: ,,Ze spelen ook elf tegen elf en ze willen allebei winnen.”

Negentien jaar later weet Jol nog dat hij van die hele poppenkast rond zo’n finale niks moest hebben. ,,Al die hotemetoten op de tribune. Iedereen wil erbij zijn. Maar de wedstrijd zelf, met twee van die geweldige teams op het veld, zal ik nooit vergeten. Ik floot op het EK 2000 en de wereldbeker voor clubteams in Maracaña (‘Begint Romário nog in het Nederlands tegen me te zeiken over een kaart. Vroeg ik aan hem of ‘ie niet een beetje moe aan het worden was.’) maar die Champions League-finale is wel het hoogtepunt.

Maar dat nuchtere van Jol, door te zeggen dat ‘een wedstrijd nu eenmaal een wedstrijd is’. Meent hij dat nou echt? ,,Trots was ik wel natuurlijk. Aan alles merk je dat het een groot evenement is. Alleen al rond de aanstelling van die wedstrijd. Je krijgt het pas kort voor de wedstrijd te horen. Met het nadrukkelijke verzoek dat je niks mag zeggen. Tegen niemand. Ook niet tegen mijn assistenten in eerste instantie. Anders raak je die wedstrijd kwijt. Dan leef je een paar dagen lang met een schitterend geheim op zak. Het was in 1994 nog misgegaan rond John Blankenstein die de finale van 1994 tussen Milan en Barcelona mocht fluiten maar daar weer vanaf werd gehaald omdat Barcelona te Nederlands zou zijn. Dat wil je niet natuurlijk.”

Wat hem ook bij is gebleven: het plezier. ,,Ik stond daar echt met plezier op het veld. Het was wel een soort van werk, maar ook gewoon hartstikke leuk. Ik had er hartstikke veel voor gelaten en gedaan om op dat podium te komen. Ik denk dat de scheidsrechters van tegenwoordig meer dan het dubbele krijgen voor zo’n finale. Maar daar ging het niet om. Ik zie ze nu niet met datzelfde plezier op het veld staan. Allemaal van die strakke bekkies. Nooit lachen.” Bayern-middenvelder Stefan Effenberg kwam in 2001 meerdere malen verhaal halen bij de Scheveninger. ,,Van tevoren weet je dat, dat zo’n speler is. Dan moet je duidelijk zijn. De spelers moeten ook weten waar ze aan toe zijn. En na afloop krijg je als scheidsrechter een bak kritiek. Nou, lekker belangrijk allemaal.”