Wie wordt straks de nieuwe Ringmeister?

Ontworpen in de jaren ’20 van de vorige eeuw voor de Eifelrennen, deels op openbare wegen. Die Gesamtstrecke was destijds ruim 28 kilometer lang, met daarin niet minder dan 174 bochten. Na de Tweede Wereldoorlog werd de 22 kilometer lange noordelijke lus de Nordschleife het decor voor de grote races zoals Formule 1. Alberto Ascari won er de eerste twee edities, Juan-Manuel Fangio won er zelfs drie seizoenen op rij. En Phil Hill noteerde er in 1961 voor het eerst een rondje onder de negen minuten.

In de jaren ’50 en ’60 was de Nürburgring jarenlang vaste prik op de F1-agenda en nieuwe generaties ‘Ringmeisters’ werden er geboren. Maar hoe rapper de bolides, hoe gevreesder het extreem lange circuit werd. De Nederlandse jonkheer Carel Godin de Beaufort verongelukte er in 1964 tijdens een training. Toen Jacky Stewart er vier jaar later won onder regenachtige en mistige omstandigheden was hij het die het circuit omdoopte tot ‘De Groene Hel’.

De coureurs vreesden die jaren de trip naar Duitsland, zeker na de fatale crash van Piers Courage in Zandvoort. In 1970 kwam het zelfs tot een boycot, waarna de Nürburgring een aantal aanpassingen op het gebied van veiligheid deed. Formule 1 bleef er racen, maar door de enorme lengte van het circuit bleef het er onveilig. Bij regen kon het ene deel van de baan kurkdroog zijn, terwijl het elders kleddernat was. Bij ongelukken duurde het een eeuwigheid voor een ambulance ter plaatse was. En tv-crews gruwelden van de Nürburgring, waar een complete live-registratie van het gigantische circuit destijds vrijwel onmogelijk was.

De bijna fatale crash van Niki Lauda zorgde in 1976 voor een definitief afscheid. Bijna verbrandde hij levend in zijn Ferrari, zijn leven werd gered door adequaat handelen van vier collega-coureurs, die veel eerder ter plaatse waren dan de hulpdiensten. Nooit meer keerde de Formule 1 daarna terug op de oude Nürburgring.

Pas in 1984 kwam het circus weer langs om te racen op de gloednieuwe GP Strecke. Een modern, veilig circuit van 4,5 kilometer waar de fans echter van gruwelden. Zelfs in de verste verte leek het slappe aftreksel niet meer op het oude zwierige decor vol hoogteverschil. Na nog een tweede jaar vertrok de Formule 1 er dan ook weer, om er pas terug te keren in de hoogtijdagen van Michael Schumacher.

Naast het feestje op de Hockenheimring kon de koningsklasse tijdens die Schumi-mania nog wel een lucratieve race in Duitsland gebruiken om het geld uit de zakken van de fans te kloppen. Dus werd een list verzonnen om zonder licentieproblemen twee keer in Duitsland te rijden. Tussen 1995 en 2006 werd de race op de Nürburging omgedoopt tot GP van Europa. En twee keer heette het racefeest zelfs de GP van Luxemburg.

Daarna ruilde de GP van Duitsland elk jaar weer van decor tussen Hockenheim en de Nürburgring, waarna een faillissement aan alle activiteit een einde maakte. Sebastian Vettel was zeven jaar terug de laatste winnaar. Sindsdien zijn er bedrijven met grote plannen geweest, maar de Formule 1 kwam er nooit meer.

Toch blijft het ‘gevaarlijkste circuit ter wereld’ altijd een soort racemekka voor racefans. En met de jaarlijkse 24 uurs race, DTM, WTCC en heel veel andere races, blijven de Nürburgring en de GP Strecke aantrekkelijk voor de motorsport. Er is daarnaast een prestatieloop, een fietsdag en tegen betaling mag je bijna dagelijks ook met je eigen auto het oude circuit op. Rock am Ring trekt er jaarlijks een enorme schare muziekliefhebbers. Maar niet alle projecten bleken er een groot succes. Zo mislukten de plannen voor een pretpark en winkelboulevard, ’s werelds snelste achtbaan staat er al jaren te verroesten.

De Duitse eigenaar Capricorn en de Russische aandeelhouders willen er de komende jaren weer vol focussen op autosport. Een onverwachte terugkeer van Formule 1 zou uitstekend passen in die visie. Deze herfst is dat al de realiteit in het weekend van 9, 10 en 11 oktober.

De F1 kijk je live bij Ziggo Sport