Geboortezorg en expats: ‘Neem maar een paracetamol, zeggen ze in Nederland’

De Nederlandse thuisbevalcultuur werd in december vorig jaar toegevoegd aan het Nederlands immaterieel erfgoed. Volgens Het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland (KIEN) komt dit alleen in Nederland op zo’n grote schaal voor. 

Die Nederlandse geboortefilosofie stond de Australische Karen Jaffe wel aan toen zij in 2004 in Amsterdam kwam wonen. ,,Als je niet ziek bent, waarom zou je dan naar het ziekenhuis gaan?”, begint ze. Tijdens haar eerste zwangerschap was ze overstag: het moest een thuisbevalling worden. ,,In Australië zou dit vrijwel onmogelijk zijn geweest en had het een fortuin aan verzekeringsgeld gekost.”

Er heerst nog veel angst en onwetendheid omtrent thuisbevallingen, vindt de Australische. ,,Mijn moeder had er weinig vertrouwen in toen ze hoorde dat ik een thuisbevalling wilde ondergaan. Maar door de fijne ervaring die ik heb gehad met mijn eerste thuisbevalling, veranderde ze van gedachte.”

De Nederlandse kraamzorg ervoer Jaffe ook als een warm bad. ,,Met de eerste kraamverzorgster had ik niet zo’n klik, maar met de tweede wel. Het is zo fijn dat ik aan mijn baby kon wennen in mijn eigen thuisomgeving. Ik vind het fantastisch dat het Nederlandse zorgsysteem geboortezorg thuis stimuleert.”

De Frans-Nederlandse Delphine Petit-Postma richtte kraamzorgservice Aide maman Amsterdam op, speciaal gericht op expats. ,,Als Française kan ik me als geen ander voorstellen hoe het voor expatvrouwen is om te moeten wennen aan het Nederlandse systeem”, vertelt ze.

Wat buitenlandse vrouwen spannend vinden, merkt Petit-Postma, is de nadruk in Nederland op het ‘natuurlijke’ in plaats van het medische. ,,Franse vrouwen zijn bijvoorbeeld gewend dat zij maandelijks bloed moeten prikken om te controleren of zij toxoplasmose in hun lichaam hebben, een bacterie die je kunt oplopen via een kat en die schade kan toebrengen aan de baby. Als je als zwangere vrouw in Nederland wat klachten krijgt, wordt vaak eerst gezegd: neem even een paracetamol en kijk hoe het gaat. Expatvrouwen onderling grappen hierover.”

Petit-Postma probeert  deze vrouwen gerust te stellen over de Nederlandse geboortezorg. ,,Van mij als Française nemen ze het aan.” Ze wordt door expatvrouwen ontvangen als een soort Mary Poppins. ,,Het verschil met Nederlandse vrouwen is dat deze groep vaak geen familie in de buurt heeft. Ik ben dan een vertrouwd figuur waar ze op kunnen leunen.” Ze vervolgt: ,,Wat me ook opvalt is dat veel expats, met name bij hun eerste kindje, geen idee hebben waar en wat voor babyproducten ze moeten kopen. Ik maak hen wegwijs in de Nederlandse termen en merken.”

Een zegen, noemt de Bulgaarse Desislava Salakirova (34) de Nederlandse kraamzorg. ,,Voor mij als buitenlandse gaf de kraamzorg veel informatie en context over Nederland”, vertelt ze. En ook Salakirova onderstreept: als expatvrouw kan het eenzaam zijn om te bevallen zonder familie nabij. ,,Nu was er iemand om mijn emoties mee te delen. Het is ook fijn dat een kraamverzorger ‘neutraal’ is. In Bulgarije is het gebruikelijk dat familie komt helpen. Dat kan prettig zijn, maar ook spanningen met zich meebrengen.”

De Bulgaarse verhuisde in 2017 naar Nederland met haar gezin. Voor ze goed en wel gesetteld was, werd ze overvallen door haar vroegtijdige bevalling. ,,De thuisbevalling was uiteindelijk niet mogelijk, omdat deze te vroeg op gang kwam. Tijdens mijn eerste bevalling woonde ik nog in Bulgarije, waar thuis bevallen illegaal is. Mijn partner is er niet zo enthousiast over, maar ik vind het mooi dat het in Nederland mogelijk is.”

Bekijk onze trending nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: