Geen plek in de verloskamers: toch maar thuis bevallen dan?

Personeelstekorten in de verloskamers, covidbabyboom, een krap huis, overal hondenhaar: wat als ik niet kan bevallen waar ik wil?
,,Ten eerste: het maakt je baby echt helemaal niks uit waar jij bevalt.”

Ook niet als dat op de vluchtstrook is?
,,Dat wil iedereen voorkomen, zowel de barende vrouw als de verloskundige. Moeders moeten zich veilig voelen als ze gaan baren en angst heeft invloed op je pijnbeleving. Uiteindelijk baart iedereen en kun je een baby niet binnenhouden vanuit een onveilig gevoel. Dus we moeten beginnen met de vraag: heb je vertrouwen in je zorgverlener, in de verloskundige die jou begeleidt? Wij hebben alles bij ons: zuurstof, infuus, medicatie en als het moet staan we binnen 40 minuten in een ziekenhuis. En 40 minuten: dat red je. Nederland is klein, je bent er zo. Vrouwen raken soms verstrikt in gepieker over praktische zaken: de trap, de kleine slaapkamer, noem maar op.”

Al het bloed in je matras.
,,Wist je dat je bij een bevalling gemiddeld zo’n 200 milliliter bloed verliest? Dat is een glas vol. Soms is het meer, een mok. Bovendien: jij hoeft het niet op te ruimen. Dat doe ik, of de kraamverzorgster. De media maken er graag bloedbaden van, brekende vliezen met zwembaden die eruit komen en alles onder de bloedspetters. Ik heb trouwens wel eens een placenta op de vloer laten vallen.”

Is dit een pleidooi voor de thuisbevalling?
,,Nee! Elke vrouw zou moeten kunnen bevallen waar zij zich veilig voelt. Het is jammer dat er steeds verhalen opduiken die niet kloppen. Het verhaal over de babysterfte in Nederland die veel hoger zou liggen door de thuisbevallingen. Dat heeft te maken met het aantal weken: wij tellen baby’s vanaf 22 weken mee, dus ook de zwangerschapsafbrekingen. Dat is zo jong dat die baby’tjes inderdaad vaker overlijden waardoor we op een hoger cijfer uitkomen. Hoe dat geteld wordt, verschilt per land. Waarom we die verhalen blijven herhalen? Misschien omdat angst in de kranten beter verkoopt of klikt, omdat we elkaar graag bang maken? Ik weet het niet.”

,,Vrouwen moeten een autonome keuze kunnen maken en het zou mooi zijn als ze dat goed geïnformeerd doen. Een ziekenhuis voelt vaak veiliger, maar waarom? Is dat vanwege de witte jassen? Een arts-assistent mag na tien, maximaal twintig bevallingen al zelfstandig aan het werk, terwijl je als verloskundige met zestig bevallingen pas kunt afstuderen.”

,,Vrouwen met een laag risico kunnen veilig thuis bevallen; er is dan ook minder vaak sprake van een medische interventie zoals een knip. Een verplaatsing tijdens een bevalling kan de oxytocine- en endorfinestromen stoppen en omzetten in adrenaline waardoor het proces stagneert. Als er bovendien in een ziekenhuis vier mensen in je vagina staan te koekeloeren terwijl je op je rug in een bed ligt, helpt dat de voortgang ook niet altijd.”

Je hoort vrouwen vaak zeggen: ‘Als ik niet naar het ziekenhuis was gegaan, hadden mijn baby en ik het niet overleefd.’
,,Die uitspraak hoor ik inderdaad vaak. Maar je was al in een medische situatie. Je was niet thuis omdat wij vrouwen overdragen naar het ziekenhuis als dat nodig is: bij meconiumhoudend vruchtwater, voor meer pijnstilling, als het te lang duurt, bij te veel bloedverlies. Dan komt er een ambulance en ben je er zo; voor spoed is er altijd een plek in het ziekenhuis. Binnen 15 minuten zijn we in een OK als dat moet.”

Bekijk hieronder onze video’s over gezondheid: