“Toen ik mijn vader naar het hospice bracht brak ik in een miljard kleine stukjes”

Het gaat niet goed met de vader van Jet en ook Wytske heeft zich jaren verantwoordelijk gevoeld voor haar zieke pa. Manuel en Sander herkennen de plotselinge kwetsbaarheid van ouders. Wanneer is het moment daar dat je voor hen moet zorgen en hoe doe je dat? En als je dan afscheid moet nemen, wat moet er dan nog uitgesproken worden? Een aflevering van De Veertigers vol tranen en emoties.

Redactie 20-02-21, 19:00

Wie de veertig nadert of daar al dik in zit, krijgt er hoe dan ook mee te maken: ouders die minder kunnen dan vroeger, ziek worden of misschien zelfs al in hun laatste stadium zitten. Dat laatste ervaart Jet, die elk moment gebeld kan worden door het hospice waar haar vader verblijft.

Jet: ,,Het is een kwestie van dagen. En je vader afgeven in een hospice: ik ben echt in een miljard stukken gebroken. Het is niet te doen. Hij is dement, ziet niks meer, mama ging eraan onderdoor. Het is wonderlijk hoe iemand zo klein kan worden.” Wytske: ,, Het is ook de bedoeling dat je je ouders overleeft, maar het is zo zwaar.”