Brabantse neven lopen 3212 kilometer voor zieke moeders

Ze hoefden zaterdag nog maar 8 kilometer, die twee jongens uit Breda, Freek en Tim Haverman. Een eitje na een voettocht van 3212 kilometer die 4 maanden en 10 dagen duurde. Maar het werden emotionele laatste kilometers, want Tims moeder Petty (55) liep mee, deels verlamd vanwege een hersenbloeding die haar ooit trof.

,,Een tijdje geleden kukelden hier twee mensen van de klif die een selfie wilden maken,'' vertelt Freek. ,,Maar dan moet je over het hek klimmen. Toch was Petty best angstig, dat hoort bij haar aandoening, dat ze situaties niet zo goed kan inschatten. Maar we zijn toch met z'n drieën het stukje naar Cabo da Roca gelopen, het meest westelijke puntje van Europa.''

Gewoon twee Hollandse horecajongens zijn het, Freek en Tim, beiden 29 jaar oud, slechts 3 dagen na elkaar geboren. Hun vaders zijn broers, hun moeders hebben beiden een hersenaandoening. Petty (Tims moeder) kampt na een hersenbloeding 17 jaar geleden met gedeeltelijke verlamming en afasie, een spraakstoornis. Teske (Freeks moeder, nou ja, stiefmoeder, maar hij noemt haar moeder) heeft een tumor in haar hoofd.

Dan kun je gewoon doorgaan met je leven in de Bredase horeca en maar hopen dat de doktoren je moeder redden, maar je kunt ook doen wat Freek en Tim deden: een stichting beginnen, de website www.wereldzonderkopzorgen.nl opzetten, en lopen: meer dan 3000 kilometer, om geld in te zamelen.

Freek en Tim gaven alles op: hun werk in de horeca, hun woning: gáán met die benen. ,,Je begint met 20 kilometer per dag en dan ben je al afgepeigerd, maar je groeit op den duur naar makkelijk 40 kilometer, per dag,'' zegt Freek.

Zwaar was het natuurlijk, zeker in het eindeloze Frankrijk. Steeds leuker werd het in Spanje, op de route die zovelen lopen naar Santiago de Compostella. Maar het allerzwaarste was 2 weken geleden, in het zicht van de haven: Freek kreeg te horen dat voor zijn moeder de hoop vervlogen is: haar tumor groeit weer en een laatste behandelpoging sloeg niet aan.

,,Haar positiviteit en levenslust zijn er nog steeds, maar haar vechtlust ebt weg,'' zegt Freek. Het contrast kon niet groter zijn: het geld voor de strijd tegen kanker rolde binnen, maar zijn moeder heeft een wonder nodig.

Geen optie
,,Natuurlijk wil je als je dat hoort meteen naar Nederland,'' zegt Freek. ,,Maar voor haar was dat absoluut geen optie. We waren al voorbij Porto. Ze wilde dat we de tocht zouden afmaken. Dat is trouwens wel fijn aan wandelen: je kunt alles goed overdenken. En ze is er voorlopig ook nog.''

Zaterdag kwamen ze aan, twee volle baarden rijker, moeder Petty erbij. De finish is bereikt, al ruim 20.000 euro ingezameld en de teller loopt nog. ,,Er komt begin december nog een feestavond, we hopen op 25.000 euro,'' zegt Freek.

Hun stichting, Wereld Zonder Kopzorgen, blijft waarschijnlijk bestaan. ,,Voor de volgende die een actie wil starten. Zelf zijn we al bezig met de Albert Heijns in Breda om daar je legeflessenbon aan het goede doel te geven. Dus de stichting gaat nu al gewoon door met dit werk.''