Omar el Haddioui was altijd al een dikkertje. 'Ik hield van eten en heb aanleg om snel dik te worden,' begint hij zijn verhaal, terwijl hij in het bekende Wateringse eetcafé Scrumpy Pub een slok van zijn cola-light neemt. 'Ik at niet om mijn verdriet te vergeten, dat was het niet, maar ik was gewoon dol op mama's eten.' Met een grote familie - vier broers en drie zussen - is etenstijd altijd een heel gezellig moment van de dag en Omar liet het zich jarenlang goed smaken. 'Vanaf dat ik een jaar of 5,6 was had ik al overgewicht. En ik werd alsmaar zwaarder.'

De jonge Omar hield altijd wel van sporten en voetbalde veel met zijn vriendjes op straat. 'Gek genoeg ging dat altijd wel, ondanks mijn gewicht,' blikt hij terug. 'Ik hield het altijd wel aardig vol.' Maar toch werd hij steeds ongelukkiger. 'Op een gegeven moment woog ik 160 kilo. En ik ben ook niet zo groot, 1,72, dus dan zit je echt gevangen in je eigen lichaam. Niemand wil in zo'n lichaam leven.'

'Ik had het gevoel dat iedereen naar me keek, ook al was dat niet altijd zo. Als je bijvoorbeeld erg lang bent, is het niet erg als mensen naar je kijken, maar dat is het wel als je zo dik bent als ik was. Ik durfde steeds minder de straat op en voor meisjes schaamde ik me al helemaal. Ik zat steeds vaker alleen op m'n kamer, opgesloten in een cirkel van pijn. Het was vreselijk. Je hart gaat kapot, ik kon wel janken. En dat deed ik ook regelmatig.'

Omslagpunt
Het omslagpunt kwam voor Omar el Haddioui op het moment dat een van zijn broers ging trouwen. 'Ik zocht een mooi pak om aan te trekken naar de bruiloft, maar dat kon ik natuurlijk niet vinden,' zegt hij. 'Ik moest het helemaal speciaal laten maken. Toen was de maat écht vol. Ik was 18 jaar en besloot de knop om te zetten. Het moest helemaal anders.'

De jonge Wateringer, die opgroeide aan de rand van het dorp, stortte zich vol overgave op het sporten. 'Dat heb ik altijd al leuk gevonden, dus dat kwam goed uit. Ik ben ontzettend hard gaan trainen. Hardlopen, kickboksen, ik heb van alles gedaan. In het begin hield ik het nog geen 5 minuten vol op de loopband, nu ren ik moeiteloos anderhalf uur.'

Omar, die tegenwoordig in Den Haag woont, draaide zelf zijn eigen schema's in elkaar en zorgde voor zijn eigen voeding. Geen Sonja Bakker of een ander dieet, hij deed het helemaal zelf. 'Ik ben zelf op onderzoek uit gegaan. Ik hou van onderzoeken en heb geëxperimenteerd met mijn eigen lichaam. De kilo's vlogen er vanaf, maar er waren natuurlijk ook momenten dat het minder ging. Op zulke momenten van tegenslag bedacht ik me dat het altijd nog slechter kon. Ik bad tot God en vroeg hem om hulp. Ik ben een gelovig mens en ben mentaal ijzersterk geworden. Je kunt niet altijd alles weten, maar wel alles geven en dat heb ik gedaan. Veel mensen die willen afvallen, vallen vaak weer terug. Dat was voor mij geen optie. Ik weet hoe ik er aan toe was en dat wilde ik niet meer. Nóóit meer. Een specifiek doel van een bepaald aantal kilo's dat ik kwijt wilde raken, had ik niet. Ik was blij met elke kilo.'

Steun
Veel steun kreeg Omar ook van zijn ouders. 'Mijn vader zegt dat je altijd jezelf moet blijven en mijn moeder roept altijd dat je je hart moet volgen. Dat heb ik allebei gedaan. Mijn moeder heeft diverse operaties ondergaan, maar gaat altijd weer door. Het doorzettingsvermogen heb ik van haar. En de wilskracht van mijn vader. Die geeft echt nooit op.'

Als kleine jongen hoorde Omar vaak mensen zeggen dat hij het niet ver zou schoppen. Ook dat motiveerde hem uiteindelijk enorm. 'Na de basisschool ging ik naar het vmbo. Toen ik dat had afgerond ging ik door naar het mbo, waar ik na niveau 2 ook niveau 4 heb afgemaakt. Steeds zette ik stapjes omhoog en uiteindelijk ben ik begonnen aan een hbo-studie voeding en diëtiek, maar die heb ik helaas niet kunnen afmaken. Ik kreeg een ernstig scooterongeluk waarbij ik op mijn hoofd terechtkwam. Dat had als gevolg dat ik me niet meer zo goed kon concentreren en daardoor moest ik noodgedwongen stoppen met mijn studie. Ik stelde mezelf regelmatig de vraag waarom dit mij nu weer moest overkomen. Maar dat heeft geen zin, een antwoord krijg je toch niet. Ik heb toen veel nagedacht en heel veel gepraat met de mensen die belangrijk voor me zijn.'

Verwennen
Sinds januari is 'coach Omar' zijn eigen bedrijf begonnen in persoonlijke trainingen en voedingsadvies. 'Het loopt als een trein,' zegt hij. 'In een paar maanden tijd heb ik nu 5000 volgers op Facebook. Het is een sneeuwbaleffect, het gaat van mond tot mond. Mensen overal vandaan vragen me om advies.'

Ook zelf blijft hij veel sporten en goed op zijn voeding letten. En alcohol drinkt hij überhaupt niet. 'Zes dagen in de week eet ik heel gezond en één dag even niet. Zo kan ik het volhouden. Soms moet je jezelf even verwennen. Dat ik dan soms een klein beetje aankom, moet dan maar. Dat train ik er daarna wel weer af. Je moet af en toe ook kunnen genieten, vind ik. Het belangrijkste is dat je alles geeft. Dan weet je zeker dat je er veel voor terugkrijgt. En blijf jezelf. Heel belangrijk. Als je naast je schoenen gaat lopen, krijg je daar genadeloos de rekening voor gepresenteerd.'

Lunchtijd. Omar el Haddioui bestelt een salade, om daarna op de fiets weer naar zijn volgende afspraak te gaan. Het is de hoogste tijd om weer iemand te gaan afbeulen om fit te worden. 'Opgeven is geen optie,' stelt hij. 'Alleen zo krijg je wat je wilt.'