Dumoulin toont in laatste bergrit zijn grote hart

Door Pim Bijl

En dan, op 1911 meter hoogte, met de imposante sneeuwflanken van de Matterhorn op de achtergrond, overziet Tom Dumoulin de 3447 gereden kilometers van Jeruzalem tot Cervinia. ,,Het was by far de zwaarste grote ronde die ik ooit heb gedaan. Het zijn drie hele coole weken geweest, maar ik ben blij dat het er bijna op zit. Ik ben zó moe, zó naar de klote. Dit was alles wat ik had.”

Zondagavond zal hij zonder ongelukken in de vlakke sprintersrit in Rome op het podium staan als de nummer 2 van deze Giro. Achter Chris Froome, de man die al vier Tours won en een Vuelta, en hem in de laatste twee bergritten de baas was. Dumoulin kan zichzelf niets verwijten, zegt hij, want tijdens zijn laatste kans heeft hij alles gegeven. In een ultieme poging op titelprolongatie valt Dumoulin meerdere keren aan op de derde klim van de dag, naar Cervinia.

Tekst loopt door onder foto

,,Ik had het mezelf nooit vergeven als ik het niet had geprobeerd”, zegt de Sunweb-kopman op de Via Guido Rey, waar de Spanjaard Mikel Nieve even eerder de ritzege heeft gevierd. ,,Ik was niet zeker of ik de benen zou hebben, maar heb alles geprobeerd. Het was niet genoeg om te winnen. Chris Froome was sterk vandaag en de betere. Maar ik ben supertrots op mijn tweede plaats en supertrots op het team. We hebben drie hele knappe weken gereden.”

Op 6 kilometer van de top, in een donkere tunnel, nadat hij al een aantal aanvallen heeft geplaatst én een aantal keer voor even is gelost bij Froome, perst hij nog één keer alles uit zijn lijf. Maar opnieuw countert Froome en opnieuw ziet hij de Brit bij hem wegrijden. De verhoudingen zijn overduidelijk. Dumoulin besluit daarna dat het tijd is voor een nieuwe tactiek. Hij knokt zich terug in de groep en zet zich even later op kop als ook de sterk rijdende Sam Oomen weer is aangesloten.

De pas 22-jarige Oomen, drie weken lang zijn meesterknecht in de bergen, werkte zich een dag eerder op naar de tiende plaats in het klassement en kan nu wellicht nog één of twee plaatsjes stijgen. Het is een bijzonder beeld. Dumoulin, vorig jaar op het Piazza Duomo in Milaan winnaar van de honderdste editie van de Giro, knokt in de laatste kilometers bergop van deze ronde voor de top-10 notering van zijn beste ploeggenoot.

Tekst loopt door onder foto

Uiteindelijk levert het geen beloning op. George Bennett en Patrick Konrad verliezen te weinig tijd. Toch schuift Oomen een plekje op, omdat Thibaut Pinot (voor de etappe nog de nummer 3 in het klassement) een enorme inzinking kent. Na afloop spreekt Oomen de waardering uit voor de daad van Dumoulin. ,,Hij heeft het een paar keer geprobeerd en toen ging hij ineens ook nog voor mij op kop rijden. Tom heeft een groot hart.”