In het voorbijlopen spiekt menigeen even snel door de etalageramen. De hoedenzaak aan de Lange Noodgodsstraat staat er wat verlaten bij; de donkere winkelruimte geeft aan dat er niemand achter de houten toonbank staat om een hoed aan te meten. Maar wie zijn neus tegen de ruiten drukt, ziet een winkeltje waar het lijkt alsof de eigenaar halverwege de dag zomaar is weggelopen.

De elegante hoeden prijken in de grote antieke kasten, de mooiste modellen staan lonkend op de toonbank. Aan de binnenzijde van de stijlvolle hoeden geeft een rond glanzend etiket de naam van de zaak prijs: hoedenmagazijn Berghout-Bergman.

Al bijna twintig jaar worden er geen hoeden meer verkocht in de hoedenwinkel aan de Lange Noodgodsstraat 5-7. In 1999 sloot modiste Willy Berghout-Bergman toen op 75-jarige leeftijd definitief de deuren van het hoedenmagazijn. Wel bleef ze wonen boven de winkel, waar ze uiteindelijk in 2010 kwam te overlijden.

De winkel ging na haar overlijden naar haar zoon, doctor Alexander Berghout (65). De erfgenaam, inmiddels gepensioneerd arts, woont in het Duitse Frankfurt am Main en besloot daarom om het pand te koop te zetten. ,,Het is tijd om dit hoofdstuk af te sluiten'', vertelt Berghout met een licht Duits accent.

,,De winkel fungeert al heel lang als hoedenwinkel. Naar mijn weten begonnen de gezusters Spruijt in 1917 de winkel, waarna het in 1932 werd overgenomen door de zusters Van Treijen. Mijn moeder heeft een tijdje met hen samengewerkt in de winkel, waarna mijn ouders de zaak in 1961 hebben overgenomen. Wij zijn toen van de Westhaven naar de woning boven de hoedenwinkel verhuisd. Ik was toen acht of negen.''

Aan het adres kleven volgens Berghout fijne herinneringen.

,,Dit was mijn ouderlijk huis, en mijn moeder werkte jarenlang met veel liefde in de winkel. In mijn jeugd was ik er vaak te vinden.'' Met een glimlach denkt Berghout terug aan de bedrijvige zaterdagen. ,,Dat was voor mijn moeder de drukste dag van de week. De dames kwamen dan langs om de hoeden te passen voor de zondagse kerkdienst. Ik kan je vertellen dat ik mijn moeder de hele zaterdag niet zag'', vertelt Berghout grinnikend.

Zijn moeder ontwierp de hoeden zelf, en maakte de hoeden met de hand. ,,In de werkruimte had je allemaal houten mallen waar ze het vilt omheen vormde. Zo kon ze de vorm en de breedte bepalen'', legt Berghout uit. ,,Mijn moeder had haar eigen hoedencollectie, maar werkte ook in opdracht van klanten.'' Zelf heeft Berghout nooit in de winkel gestaan. ,,Maar ik heb wel als jong jochie de hoeden voor mijn moeder bezorgd.''

Berghout hoopt dat de historie van de winkel niet vergeten wordt. ,,Het is volgens mij nog het enige pandje in de straat met de uitstraling van vroeger. Ik heb natuurlijk geen invloed op wat mensen van plan zijn, maar ik hoop dat de nieuwe eigenaar een stukje van de geschiedenis van de hoedenwinkel mee zal nemen in zijn eigen project. Dat zou ik erg mooi vinden.''