In de laatste veertig jaar is circa 95 procent van de veldleeuweriken in ons land verdwenen. Dat zijn dramatische cijfers en in de rest van Europa is het al bijna net zo erg. Dan doet het extra goed om die prachtige zanger op een winderige, maar wel zonnige dag letterlijk het hoogste lied te horen zingen boven de open plekken in het Bentwoud, het fraaie nieuwe natuurgebied tussen Zoetermeer en Waddinxveen/Boskoop. En er zijn meer positieve geluiden te horen over de veldleeuwerik in het Groene Hart.

Vele dichters hebben hun pennen gebroken in een poging het gezang van de niet bepaald opvallend knappe leeuwerik te omschrijven. Het is eigenlijk een lange aaneenschakeling van fluitende, snorrende, rollende en vooral trillende geluiden, die hij zeker in de baltstijd heel lang kan aanhouden.