Armen en hulpverleners in Helmond beter de weg wijzen

Soms is er gebrek aan vertrouwen – ‘vaak gebaseerd op één negatieve ervaring’ – en er rust nog altijd een taboe op armoede waardoor mensen te laat hulp krijgen. Helmond telt een kleine 11.000 mensen die in armoede leven. ,,We moeten voorkomen dat die groep groeit. Maar soms komen mensen niet eens bij hulp terecht”, zegt Leen de Kramer, voorzitter van het Armoedeplatform Helmond dat een belangrijke rol heeft bij het samenbrengen van alle partijen.

Armoedebestrijders moeten elkaar beter weten te bereiken. Degenen die hulp nodig hebben moeten beter weten waar ze terechtkunnen. Gedacht wordt aan een ‘markt’ voor minima waar ze een praatje kunnen maken en op weg geholpen worden. Bedrijven zouden een steentje kunnen bijdragen door hulp te bieden aan medewerkers bij wie schuldeisers beslag hebben gelegd op het loon.

Regels mogen geen sta-in-de-weg meer zijn. ,,We moeten kijken wat iemand nodig heeft. Regels mogen mensen niet weghouden bij hulp’’, zegt wethouder Erik de Vries. Soms lopen mensen vast door regels of worden ze ‘tegengewerkt’ door procedures. Dekens beschrijft in haar rapportage een paar voorbeelden. Eén gaat over een vrouw van wie de man in de gevangenis komt. De kinderopvangtoeslag wordt stopgezet. Van haar salaris kan ze de opvang niet betalen, waardoor ze moet stoppen met werken en in de bijstand komt.

Een ander voorbeeld; de vele mensen die weggestuurd worden bij de gratis kledinguitgifte omdat ze komen zonder inkomensverklaring – een brief van de gemeente waarmee ze aantonen dat ze van een minimum inkomen leven – en nooit meer aankloppen voor hulp. Gekeken wordt of die inkomensverklaring een andere opzet kan krijgen zodat ze een beter hulpmiddel is.

Volgens Dekens zou ook meer gedaan kunnen worden met de ervaringen van de mensen die in armoede leven. Volgens De Kramer zijn er genoeg die willen helpen. Dekens: ,,Neem hun ideeën serieus. Armoedebestrijders kennen die leefwereld niet. Het is een blinde vlek voor ze.”