Dat Evander Eijsink dezelfde voornaam heeft als voormalig bokskampioen Evander Holyfield is puur toeval. Zegt zijn vader Michael. „Mijn vrouw Marloes en ik vonden Evander gewoon een mooie naam.” Toch is er nog een andere overeenkomst. Ook klassiek pianist Evander uit Hengelo moet het immers van zijn handen hebben. De 13-jarige gymnasiumleerling van het Bataafs Lyceum bokst met toetsen, zogezegd. 

„Evander kan behoorlijk losgaan op de piano”, weet zijn vader. „Als hij Jingle Bells speelt, dan géét d’r of.” Het ingetogen werk beheerst hij evengoed, voegt pa haastig toe. Zijn oefeningen beginnen nooit voor zes uur in de ochtend. Om geluidoverlast te voorkomen speelt hij ook ‘stil’, met koptelefoon. Wel zo prettig voor buurman Hans.

Toen Evander 3 jaar was, bootste hij feilloos Disney-liedjes na op een keyboard. Zijn vader is er nóg verbaasd over. „Want mijn vrouw en ik zijn amuzikaal.” Nu is Evander een graag geziene gast bij oostelijk orkest Phion. Hij krijgt er les van Inge Lulofs. Bladmuziek heeft hij eigenlijk niet nodig, zegt hij achteloos. „Als ik iets hoor, kan ik het naspelen.”

Tijd voor een demonstratie. Evander schuift achter de huisvleugel en zet de eerste klanken in van Beethovens Koorfantasie. Hij zou het stuk opvoeren in de Hengelose stadhuishal, met de Twentse Christelijke Oratorium Vereniging. Vanwege corona ging dat niet door.

Zelfs een ongeoefende luisteraar kan vaststellen dat Evander overloopt van talent. Lichtvoetig, uitbundig, gevoelvol, zijn bereik is groot. In zijn stoutste dromen ziet Evander zich in een uitverkocht Carnegie Hall in New York. Voorlopig houdt hij het dichter bij huis. Waar zijn pianospel het beste klinkt? Hij antwoordt: „In de Hengelose Waterstaatskerk: helder met een galmrandje.”