Al twee jaar zijn partijen aan het bakkeleien over de noodzakelijke damwand in de Lauravijver. De oever kalft af, bomen hellen over, grond van de tuintjes van de bewoners spoelt weg. Bewoners stellen dat afspraken niet worden nagekomen. Een stuk grond tot aan de oever zou kunnen worden gekocht van de gemeente, voor een luttel bedrag.

 Later bleek dit niet mogelijk te zijn en weer later weer wel, maar dan moesten de vijftien bewoners als alternatief ook opdraaien voor de kosten van de damwand, zo'n 70 mille, en het onderhoud van de damwand voor hun rekening nemen. Zij stellen echter dat de gemeente eigenaar is van de vijver en er dus ook voor moeten zorgen dat er geen overlast ontstaat. Er zou jarenlang geen onderhoud zijn gepleegd.

Raadslid Megelink (LokaalHengelo) begrijpt niet dat de gemeente het laat aankomen op een juridische strijd. „Een gemiste kans", zoals hij stelt in zijn toelichting bij zijn negen schriftelijke vragen aan B en W.  „Bewoners zijn beloften gedaan die eenzijdig door het college zijn teruggedraaid.” Hij stelt dat B en W in strijd handelt met het ‘fair play-beginsel.’  Volgens hem is er geen sprake van ‘een dienstbaar en vertrouwenswaardig college richting onze inwoners.'

Megelink wil uitleg van het college. ‘Vindt u dat u in redelijkheid en billijkheid met onze inwoners acteert? Gaat u het herstellen?’, schrijft hij. Een spoedprocedure ligt volgens hem op de loer ‘en dat moeten partijen niet willen.’ Mediation vindt hij een betere oplossing.